به گزارش خبرنگار علم و فناوری ایسکانیوز؛ «تراپی یوتا» یک مرکز در آمریکاست که برای طیف وسیعی از افرادی که تحت تاثیر نامطلوب فناوری مراجعه کردهاند، خدمات درمانی ارائه میکند و بنابراین متخصصان آن با رایجترین مشکلات آشنا هستند و بهترین راهکارها را برای رسیدگی به آنها ارائه میدهند. این متخصصان در مقالهای به معرفی برخی از خطرات مرتبط با استفاده طولانی مدت از فناوریها را مورد بحث قرار دادهاند و البته راهکارهایی را نیز برای کمک به کاهش این خطرات ارائه دادهاند.
اثرات منفی بر سلامت روان
استفاده طولانیمدت از فناوری میتواند منجر به مشکلات سلامت روانی مانند اضطراب، افسردگی و انزوای اجتماعی شود. استفاده زیاد از رسانههای اجتماعی با کاهش عزت نفس و افزایش خطر ابتلا به مشکلات سلامت روان مرتبط است. مطالعات همچنین نشان داده است که افرادی که زمان بیشتری را در رسانههای اجتماعی میگذرانند، بیشتر احتمال دارد علائم اضطراب و افسردگی را تجربه کنند. علاوه بر این، خواب ضعیف ناشی از استفاده از فناوری میتواند هر گونه مشکل سلامت روانی را تشدید کند.
تاثیرات فیزیکی منفی
استفاده طولانیمدت از فناوری همچنین میتواند منجر به مشکلات سلامت جسمانی شود - و از آنجایی که چالشهای فیزیکی میتوانند تأثیر قابل توجهی بر سلامت کلی و خلق و خوی شما داشته باشند، مهم است که در نظر بگیرید چگونه میتواند بر سلامت روان شما تأثیر بگذارد. عوارض جانبی معمول فیزیکی ناشی از استفاده از فناوری سنگین عبارتند از:
• کمر درد
• گردن درد
• سردرد
• خستگی چشم
• خشکی چشم
برخی از این مشکلات ناشی از وضعیت نامناسب بدن در حین استفاده از گوشی یا ابزار همراه است، در حالی که برخی دیگر از نگاه کردن به صفحه نمایش برای مدت زمان طولانی ناشی میشوند. نور آبی ساطع شده از صفحه نمایش همچنین میتواند با ریتم شبانهروزی ما تداخل پیدا کند و در نتیجه منجر به بیخوابی و ضعیف شدن کیفیت خواب شود.
چرا ابزار هوشمند بر سلامت روان تأثیر میگذارند؟
استفاده از رسانههای اجتماعی با افزایش علائم اضطراب و افسردگی مرتبط است. وقتی افراد از رسانههای اجتماعی استفاده میکنند، اغلب در معرض تصاویر افرادی قرار میگیرند که به ظاهر عالی زندگی میکنند. همین امر میتواند باعث شود احساس ناکافی یا حقارت کنند. این امر در نهایت میتواند احساس اضطراب و افسردگی را تشدید کند، زیرا فرد احساس میکند که استانداردهای تعیین شده توسط دیگران در رسانههای اجتماعی را رعایت نمی کند.
مزاحمت سایبری و آزار و اذیت آنلاین نیز خطرات بالقوه مرتبط با استفاده از فناوری سنگین هستند. رسانههای اجتماعی میتوانند منبع آزار و اذیت سایبری باشند که میتواند منجر به اضطراب و افسردگی شود. ناشناس بودن اینترنت میتواند رفتارهای منفی را برای افراد آسانتر کند و دسترسی مداوم به پلتفرمهای رسانههای اجتماعی میتواند فرار قربانیان از آزار و اذیت را دشوار کند.
تلفنهای هوشمند چگونه بر سلامت روان تأثیر میگذارند؟
«تراپی برندز» نیز یک مرکز پیشرو در مراقبتهای بهداشتی در زمینه رواندرمانی، رفتاری و توانبخشی است که هر ماه نیم میلیون بیمار را تحت درمان قرار میدهد. این مرکز در گزارشی که سال گذشته منتشر کرد، با اشاره به اینکه اعتیاد به گوشیهای هوشمند یک مشکل جدی سلامت روان است، اعلام کرد که میلیونها کاربر در سراسر جهان به این ابزار اعتیاد دارند.
در حالی که این پدیده اغلب با جوانان مرتبط است، این نوع اعتیاد تقریباً بر هر جمعیتی تأثیر میگذارد و میتواند به طور جدی بر سلامت روان تأثیر بگذارد. اعتیاد به گوشیهای هوشمند میتواند عوارض زیادی از کیفیت خواب ضعیف گرفته تا افزایش سطح استرس، اضطراب و افسردگی داشته باشد. ارائه دهندگان سلامت روان باید از مشکلات احتمالی مرتبط با استفاده بیش از حد از تلفنهای هوشمند آگاه باشند تا بتوانند به مشتریان خود در شناسایی، مدیریت و غلبه بر اعتیاد کمک کنند.
اعتیاد به گوشی هوشمند چیست؟
در حالی که بسیاری از مردم اعتیاد به تلفنهای هوشمند را جدی نمی گیرند، این اعتیاد یک بیماری واقعی به شمار میرود. در حدود یک دهه گذشته، تلفنها از ابزاری برای برقراری ارتباط به یک دستگاه دیجیتال یکپارچه تبدیل شدهاند؛ دستگاهی که با چند ضربه روی صفحه نمایش آن میتوان به کل جهان دسترسی پیدا کرد. این امر باعث میشود که آنها فوقالعاده مفید باشند، اما کشش قدرتمندی را نیز ایجاد میکنند که بسیاری از مردم به سختی میتوانند در برابر آن مقاومت کنند. مدیریت سواد دیجیتال در دنیای دیجیتال در حال رشد با مرزهای سالم مهم است.
افرادی که از اعتیاد به گوشیهای هوشمند رنج میبرند معمولاً نمیتوانند دستگاه را کنار بگذارند. همچنین اگر نتوانند برای مدت طولانی از تلفن خود استفاده کنند یا دسترسی آنها محدود شده باشد، دچار اضطراب و تحریکپذیری میشوند. نشانههای رایج اعتیاد به گوشیهای هوشمند شامل بررسی وسواسآمیز اعلانهای تلفن، از دست دادن زمان در حین استفاده از دستگاه و نادیده گرفتن سایر فعالیتها یا افراد به نفع زمان صرف شده در تلفن هوشمند است.
تاثیر اعتیاد به گوشیهای هوشمند بر سلامت روان
ارتباط نگران کنندهای بین استفاده بیش از حد از تلفنهای هوشمند و مسائل مختلف سلامت روان وجود دارد، از جمله:
اضطراب سمزدایی دیجیتال
هنگامی که افراد به تلفنهای خود معتاد میشوند، اغلب به دلیل جدا شدن از تلفنهای خود برای مدت طولانی دچار حالتی میشوند که به عنوان «اضطراب سمزدایی دیجیتال» شناخته میشود. این نوع اضطراب معمولاً به صورت علائم فیزیکی مانند تعریق، لرزش و تپش قلب زمانی که شخصی برای مدت طولانی بدون تلفن خود میماند، ظاهر میشود. همین نوع اضطراب میتواند زمانی اتفاق بیفتد که شخص پیامک یا ایمیلی را به سرعت دریافت نکند یا پست یا اعلان رسانههای اجتماعی را از دست بدهد.
اختلال در تولید ملاتونین
نور ساطع شده از صفحه نمایش تلفن همراه میتواند در تولید ملاتونین طبیعی اختلال ایجاد کند، به خصوص زمانی که در 2 ساعت قبل از خواب استفاده شود. ملاتونین هورمونی است که به تنظیم چرخه خواب و بیداری ما کمک میکند، بنابراین وقتی مختل شود، میتواند منجر به مشکل در به خواب رفتن یا خواب ماندن در طول شب شود. این امر میتواند منجر به پایین آمدن کیفیت خواب، خستگی در طول روز و افزایش علائم سلامت روان شود.
یکی دیگر از عواملی که باعث اختلال در الگوی خواب میشود، تمایل افراد به نگه داشتن تلفن همراه خود در هنگام خواب است. این نه تنها احتمال بیدار شدن افراد را با اعلانهای تلفن افزایش میدهد، بلکه مطالعات نشان دادهاند که داشتن تلفن در نزدیکی سطح استرس را افزایش میدهد و احساس آرامش قبل از خواب را کاهش میدهد.
انزوا از تعاملات اجتماعی
اعتیاد به گوشیهای هوشمند میتواند منجر به کاهش تعاملات اجتماعی در دنیای واقعی با دوستان، خانواده و همسالان شود. وقتی مردم دائماً تلفنهای خود را برای بهروز رسانی یا نوتیفیکیشن چک میکنند، زمان کمتری را صرف تعامل با دنیای اطراف خود میکنند. این امر شانس ایجاد روابط معنادار یا گفتوگوهای سالم با افراد را کاهش میدهد و منجر به احساس انزوا و تنهایی میشود.
افسردگی
هنگامی که مردم به طور مداوم زندگی خود را با آنچه در رسانههای اجتماعی میبینند مقایسه میکنند، میتواند منجر به افزایش احساس بیارزشی و بیکفایتی شود که در نهایت میتواند به افسردگی تبدیل شود. تحقیقات نشان داده است که قرار گرفتن طولانی مدت در معرض محتوای رسانههای اجتماعی، افسردگی را در افراد، به ویژه افرادی که مستعد تفکر منفی هستند، افزایش میدهد.
کاهش عملکرد در محل کار یا مدرسه
استفاده بیش از حد از تلفنهای هوشمند میتواند منجر به کاهش عملکرد در محل کار یا مدرسه شود. هنگامی که شخصی دائماً تلفن خود را برای اطلاع از اعلانها یا مرور رسانههای اجتماعی بررسی میکند، زمانی را که باید برای کارهای مربوط به شغل یا تحصیل خود صرف کند، از بین میبرد. این میتواند به عملکرد کاری ضعیفتر، نمرات پایینتر در مدرسه و افزایش سطح استرس به دلیل فشار برای انجام کار منجر شود.
مسائل مربوط به رابطه
وقتی شخصی به تلفن خود معتاد میشود، میتواند به روابط او با خانواده یا شریک زندگی آسیب برساند. چک کردن مداوم تلفن خود در حضور دیگران باعث میشود احساس نادیده گرفته شدن را در شریک زندگی ایجاد کند و در نهایت به تنش و درگیری در رابطه منجر شود. صرف زمان بیشتر برای تعامل آنلاین با افراد نسبت به گفتوگوهای واقعی با شریک زندگی خود نیز میتواند منجر به کاهش صمیمیت در رابطه شود.
پدیدهای که گوگلیدن به وجود آورده
یک روانشناس دانشگاه کلمبیا سالها پیش یعنی زمانی که تازه گوگل به عنوان موتور جستوجوی اینترنت حسابی باب شده بود، در مقالهای که در مجله «ساینس» منتشر شد، مدعی شد که گوگل نحوه به خاطر سپردن اطلاعات توسط مغز ما را تغییر داده است.
«بتسی اسپارو» میگوید: از زمان ظهور موتورهای جستوجو، ما در حال سازماندهی مجدد روشی هستیم که چیزها را به خاطر میآوریم. زیرا مغز ما برای حافظه به اینترنت متکی شده است؛ همانطور که به حافظه یک دوست، عضو خانواده یا همکار متکی است. با این کار، اطلاعات کمتری را به یاد میآوریم و فقط میدانیم که کجا باید اطلاعات را پیدا کنیم.
تحقیقات اسپارو نشان میدهد که ما چیزهایی را که مطمئن هستیم در اینترنت پیدا میکنیم، فراموش میکنیم. ما به احتمال زیاد چیزهایی را به خاطر میآوریم که فکر میکنیم به صورت آنلاین در دسترس نیستند. و ما بهتر میتوانیم به خاطر بیاوریم که کجا چیزی را در اینترنت پیدا کنیم تا اینکه خود اطلاعات را به خاطر بسپاریم. اعتقاد بر این است که این اولین تحقیق از نوع خود در مورد تأثیر موتورهای جستوجو بر سازمان حافظه انسانی است.
مقاله اسپارو در ساینس با عنوان «اثرات گوگل بر حافظه: پیامدهای شناختی داشتن اطلاعات در دستان ما» است. اسپارو توضیح میدهد که اینترنت شکل اولیه آن چیزی است که روانشناسان آن را «حافظه متقابل» مینامند؛ یعنی خاطراتی که بیرون از ما هستند، اما میدانیم چه زمانی و چگونه به آنها دسترسی پیدا کنیم.
انتهای پیام/
نظر شما