به گزارش خبرنگار علم و فناوری ایسکانیوز؛ «مارگارت اومارا»، نویسنده کتاب «سیلیکون‌ولی و بازسازی آمریکا» و مورخ دانشگاه واشنگتن که قدرت را از کاخ سفید تا «جاده سند هیل» -که بخشی از دره سیلیکون است- مطالعه کرده، یادداشتی نوشته است که در آن پاسخ می‌دهد چه چیزی در زیر اتحاد بین ترامپ و موفق‌ترین بنیانگذاران ۲۵ سال گذشته نهفته است؟
مارگارت اومارا می‌گوید: از زمان «اندرو کارنگی»، - از ثروتمندترین افراد تاریخ که بخشی از اسم دانشگاه کارنگی ملون از او گرفته شده- غول‌های صنعت به ارزش داشتن روابط خوب با کاخ سفید پی بردند. اما چیزی هرگز دیده نشده بود که کارنگی یا «جان دی راکفلر» که در مراسم تحلیف رئیس جمهور وقت خود روی صندلی جلو نشسته باشند. ما در تاریخ آمریکا سابقه این نوع ائتلاف آشکار را نداشتیم؛ حضور یک ماسک در دولت که در واقع مستقیما روی اهرم‌های قدرت تاثیرگذار است. این ماجرا همچنین با توجه به تاریخچه سیلیکون‌ولی غیرعادی است. من فکر می‌کردم که فناوری از نادیده گرفتن واشنگتن خوشحال است.
نام‌های بزرگی در حوزه فناوری وجود داشته‌اند که قبلاً نقش‌های دولتی داشته‌اند. «دیو پاکارد»، معاون وزیر دفاع در زمان نیکسون بود. اما آنچه در دولت ترامپ می‌بینیم واقعاً به بارون‌های دزد بازمی‌گردد، زمانی که هیچ قانون جاده‌ای وجود نداشت. از دوران لینکلن و گرانت به بعد، آمریکا در حال صنعتی شدن بود و همزمان دولت فدرال به سرعت در حال رشد بود – برای مثال به دانشگاه‌های راه آهن بین قاره‌ای و کمک‌های زمینی یارانه می‌داد. شما این صنایع غول پیکر را داشتید که تا حدی به خاطر پول دولت رشد می‌کردند. یارانه راه آهن به بسیاری از بارون‌ها کمک کرد تا به بارون‌های سارق تبدیل شوند. این طرز فکر انجام کارهای زیادی با در نظر گرفتن توسعه اقتصادی است و به این معنی است که همه به طور ناگهانی از نظر اخلاقی در قلمرو جدیدی قرار می‌گیرند.
و اسپیس‌ایکس راه آهن امروزی است
صددرصد وقتی صحبت از افراد بسیار ثروتمند به میان می‌آید، همیشه هم داستان کارآفرینی بوده و هم داستانی از دولت که انگشت خود را روی اهرم قدرت گذاشته تا انواع خاصی از رشد صنعتی را تشویق کند. این همان راهی است که سیستم آمریکایی همیشه کار کرده است. منظور این است که وزارت دفاع اولین سرمایه‌گذار در دره سیلیکون بود که در دهه‌های ۵۰ و ۶۰ همه انواع الکترونیک را تحت حمایت مالی قرار داد. اکنون، این بدان معنا نیست که دولت همیشه بهترین شریک، از دیدگاه یک کارآفرین بوده، اما فوق‌العاده مهم برایش بوده است.
البته در برخی مواقع، به نظر می‌رسد که رابطه همزیستی بین سیلیکون‌ولی و واشنگتن تیره شده است، اگرچه هم‌اکنون شرکت‌ها و بنیانگذاران آنها قدرتمندتر از همیشه به نظر می‌رسند.
داستانی که دره سیلیکون مخصوصاً برای خود تعریف کرده است - و همه درباره آن گفته‌اند - این است که این معجزه بازار آزاد است. تهدید مقررات - به ویژه برای هوش مصنوعی یا رمزارز، که مارک آندرسن، کارآفرین، سرمایه‌گذار و مهندس نرم‌افزار آمریکایی، به شدت روی آن شرط‌بندی کرده است - بسیار هشدار دهنده است. و چیزی که مشاهده می‌کنیم این است که چهره‌هایی مانند آندریسن ترامپ را به دلیل ناامیدی از دولت بایدن در آغوش می‌گیرند و دموکرات‌ها به طور ناگهانی در مورد اجرای قانون ضدانحصار دین را دریافت می‌کنند و برای آنها سخت می‌گیرند.
آیا ضد انحصار علت اصلی این امر است؟
ضد انحصار بخشی از این ماجرا است. تهدیدات مربوط به مقررات رمزنگاری و هوش مصنوعی نیز بخش بزرگی از آن است. امر تلخی است، اما به نظر می‌رسد راکفلر، ماسک و جف بزوس و دیگران، بیش از همه، بی‌امان بر کسب‌وکار خود متمرکز هستند. و در طول چندین سال گذشته، زمان و هزینه زیادی را صرف تلاش برای جلب رضایت منتقدان خود در دولت و رسانه‌ها و در میان کارمندان خود کرده‌اند، کاری که قبلا هرگز مجبور به انجام آن نبودند.
اگر بخواهیم ذهن مارک زاکربرگ، مدیرعامل شرکت متا، یا هر یک از آنهایی که چندی پیش در مقابل کنگره شهادت دادند، ممکن است تصور کتیم که آنها خود را شرکت‌های راک‌استاری می‌دانند که می‌خواهند دنیا را تغییر دهند. منتقدان بسیاری درباره تعدیل محتوا یا شیوه‌های تجاری غیررقابتی انتقاد کردند، اما تلاش آنها به هیچ بردی منجر نشد. آنها هنوز هم با تهدیدهای نظارتی و اقدامات ضد انحصار دنبال این ماجرا هستند، حتی اگر همه‌شان از استفاده روزانه از محصولات این شرکت‌ها لذت می‌برند.
چرا ماسک می‌خواهد وقت خود را صرف دولت کند در حالی که فقط می‌تواند شرکت‌های خود را اداره کند؟
شرکت‌هایی مانند پی‌پال معتقد بودند که دولت در همه امور ناامید است. این از همان ابتدا نشانه فرهنگ سیلیکون ولی بود و افراد این منطقه ۲ رویکرد را اتخاذ کردند: یکی رویکردی است که در دوره اوباما رایج بود. اوباما می‌گفت: بیایید با ایده‌های خوب خود در دره سیلیکون به آنها کمک کنیم. و رویکرد دیگر این است، بیایید راهی برای اجتناب از دولت کلی پیدا کنیم و یک رژیم تنظیم‌کننده خصوصی جایگزین ایجاد کنیم. رویکرد دوم با ماسک که به نظر می‌رسد بیشتر از همه می‌خواهد همه چیز را منفجر کند، تکامل یافته است.
آیا میلیاردرهای دیگری مانند سام آلتمن از OpenAI اکنون به دلیل ترس از مزیت ماسک نسبت به آنها از ترامپ طرفداری می‌کنند؟
پاسخ این سوال احتمالا مثبت است. اما موضوع اینجاست که همه غول‌های فناوری احترام زیادی برای ماسک به عنوان یک تاجر قائلند، حتی در میان افرادی که با او دشمنی کرده‌اند. ماسک نیز مانند ترامپ بارها و بارها بازگشته است. او ثابت کرده است که همه افراد الکی به او شک دارند و اشتباه می‌کنند.
نباید فراموش کرد که دره سیلیکون برخلاف تقریبا هر صنعت دیگری، فضایی است که افراد داخل آن مدت زیادی است که همدیگر را می‌شناسند؛ حتی اگر همگی نسبتا جوان هستند. گفته می‌شود، وقتی صحبت از میزان نفوذ فعلی ماسک بر عملیات‌های دولتی می‌شود، در قلمروی ناشناخته قدم می‌گذاریم. حرف آخر این است که دولت ایالات متحده شرکت ایکس، اسپیس‌ایکس یا تسلا یا هر شرکت خصوصی دیگری نیست و قوانین معمول جاده کارآفرینی به این راحتی روی دولت قابل اجرا نیست.
تغییر دره سیلیکون از آبی به قرمز یک سراب است
روزنامه لس‌آنجلس تایمز در گزارشی که اخیرا منتشر کرده است، می‌گوید: تیترهای این چند وقت اخیر عبارت بودند از «دموکرات‌ها چگونه سیلیکون ولی را به آغوش ترامپ بردند» و «تکنولوژی حلقه را در مراسم تحلیف ترامپ می‌بوسد». اما این یک سراب است. دره سیلیکون واقعی، اگرچه مانند همیشه منافع شخصی دارد، اما تا حد زیادی لیبرال باقی می‌ماند، واقعیتی که در انتخابات نوامبر ۲۰۲۴ به شدت تقویت شد.
دره سیلیکون، منطقه غیررسمی در انتهای جنوبی خلیج سانفرانسیسکو، به طور جهانی به عنوان مرکز برجسته نوآوری و سود فناوری شناخته شده است. وجه تسمیه سیلیکون از ظهور تولید نیمه‌هادی‌های مبتنی بر سیلیکون در دهه ۱۹۷۰ می‌آید و «دره» - که از جنوب تا سانتا کروز و شمال تا سانفرانسیسکو امتداد دارد - همچنان رهبر جهانی در طراحی تراشه، رسانه‌های اجتماعی، اینترنت و خدمات مالی دیجیتال، گوشی‌های هوشمند و اکنون هوش مصنوعی است.
اکوسیستم فناوری دره سیلیکون شامل صدها هزار دانشمند و مهندس، سرمایه‌گذاران خطرپذیر -که از استارتاپ‌ها حمایت می‌کنند-، وکلای متخصص در مالکیت معنوی و مجموعه‌ای از خدمات دیگر می‌شود که این امکان را برای هر کسی که ایده خوبی دارد، به وجود می‌آورد تا یک شرکت فناوری راه‌اندازی کند و شرایط ثروتمند شدن آنها را فراهم کند.
میلیاردرها و مدیران اجرایی سیلیکون ولی در مراسم تحلیف پرزیدنت ترامپ حضور داشتند، اما افرادی که سیلیکون ولی را موفق می‌کنند، متنوع‌تر و بسیار پیشروتر از اینها هستند. مارک آندریسن، سرمایه گذار خطرپذیر، در مصاحبه‌ای با نیویورک تایمز تلاش کرد صنعت فناوری را به گونه‌ای نشان دهد که دونالد ترامپ را در آغوش گرفته است. واقعیت نمی‌تواند دور از حقیقت باشد.
در واقع، سیلیکون ولی در زمینه تغییرات آب و هوایی و محیط زیست، مهاجرت، حقوق بشر، حقوق باروری و برابری اجتماعی پیشرو باقی می‌ماند و ساکنان آن اکثراً به دموکرات رأی می‌دهند.
به نظر می‌رسد آندریسن در مصاحبه‌اش تشخیص می‌دهد که متخصصان جوان فناوری - اسب‌های کار در سیلیکون ولی - ترامپ و تمایلات سیاسی حامیان میلیاردر او را رد می‌کنند. او دانشگاه‌های نخبه را به‌خاطر «رادیکال‌سازی» نیروی کار به «کمونیست‌های متنفر از آمریکا» سرزنش می‌کند، در حالی که در واقع او فقط از حمایت گسترده دره سیلیکون از مقررات مدبرانه دولتی و مالیات‌های عادلانه شکایت می‌کند.
در هفت شهر از ثروتمندترین شهرهای سیلیکون ولی - پالو آلتو، لوس آلتوس هیلز، لس آلتوس، لوس گاتوس، پورتولا ولی، وودساید و آترتون - در مجموع، کامالا هریس، رقیب دونالد ترامپ در انتخابات اخیر، ۷۶/۲ درصد آرا را به دست آورد، در حالی که ترامپ فقط ۲۰/۱ درصد آرا را به دست آورد.
در واقع، آترتون که ثروتمندترین شهر ایالات متحده محسوب می‌شود، ۷۱ درصد به هریس رأی داد و ۲۷ درصد به ترامپ رای داد. آترتون جایی است که آندریسن عمارت خود را در ماه مارس به قیمت ۳۳ میلیون دلار فهرست کرد و زمانی که کالیفرنیای شمالی را به قصد مالیبو ترک کرد.
اکثر مقامات منتخب در سیلیکون ولی دموکرات هستند. هیات کنگره منطقه شامل قهرمانانی است که تلاش کرده‌اند بودجه قانون تراشه را با استانداردهای کار و محیط زیست مرتبط کند.
هنگامی که غول‌های فناوری آندرسن، ایلان ماسک و مارک زاکربرگ خود را با دیدگاه ترامپ هماهنگ می‌کنند، حداقل به همان اندازه که هر تحول سیاسی واقعی در منطقه خلیج را نشان می‌دهد، در مورد محافظت از دارایی‌های آنها نیز چیزهایی آشکار می‌شود.
در کنفرانسی در دانشگاه استنفورد در پاییز گذشته، اندریسون به مقررات هوش مصنوعی حمله کرد. هوش مصنوعی، مجموعه‌ای از فناوری‌هایی که توسط مدل‌های زبانی مانند ChatGPT، Gemini و Claude معروف شده‌اند، هم فرصت‌ها و هم ریسک‌های زیادی را نشان می‌دهند. با این حال، اینجا یک سرمایه‌گذار میلیاردر، با سهام عظیم در بیش از ۱۰۰ شرکت هوش مصنوعی، به طرز خودداری اعلام کرد که نظارت متفکرانه «نوآوری را از بین می‌برد». در همان زمان، همانطور که توسط بیانیه‌های اتحادیه، گزارش‌های «اعتماد و ایمنی» در محل کار و نظرسنجی‌های محققان هوش مصنوعی مشهود است، هزاران نفر از متخصصان دره از توسعه اخلاقی هوش مصنوعی حمایت می‌کنند.
به طور مشابه، آندریسن به تلاش‌های بی‌دلیل دولت بایدن برای تنظیم حدس و گمان‌های ارزهای دیجیتال حمله کرد و ادعا کرد که دموکرات‌ها در صدد کشتن یک صنعت جدید قدرتمند - اما اغلب مملو از تقلب - هستند که توسط ترامپ حمایت می‌شود. در همان زمان، شرکت او، بیش از ۱۵۰ شرکت مرتبط با ارزهای دیجیتال را در کارنامه خود داشت.
اندریسن با علاقه به دهه ۱۹۹۰ و کمک‌های دموکرات‌ها در تأمین بودجه توسعه اولیه اینترنت، که از آن شخصاً و به طور قابل توجهی بهره برد، نگاه می‌کند. در واقع، سرمایه‌داری کارآفرینانه سیلیکون ولی بدون پول تحقیقاتی فدرال، خرید محصول و اجرای ضد انحصار ممکن نبود. خود ترانزیستور که در آزمایشگاه‌های بل در نیوجرسی اختراع شد و برای انقلاب فناوری پایه‌گذاری شد، تنها برای استارتاپ‌های دره سیلیکون در دسترس بود، زیرا در سال ۱۹۵۶ یک حکم موافقت ضد انحصار بین دولت فدرال و شرکت مخابراتی بزرگ AT&T صادر شد. با این حال، اکنون الیگارش‌های فناوری مانند آندریسن از ترامپ انتظار دارند که آنها را از مقررات، نظارت و مالیات فدرال رها کند. منظور از الیگارش، الیگارش‌های روس -شامل کسب‌وکاری جمهوری‌های شوروی سابق می‌شود- که در دوران خصوصی‌سازی روسیه پس از انحلال اتحاد جماهیر شوروی در دهه ۱۹۹۰ به سرعت ثروت جمع‌آوری کردند.
آندریسن تنها یکی از معدود رهبران فناوری است که همسویی خود را با ترامپ به نمایش گذاشته‌اند.
در حالی که تلاش‌های وزارت کارآمدی ایلان ماسک برای کنترل آژانس‌های فدرال اکنون در کانون توجه قرار دارند، او به طور مداوم با مقررات فدرال که برای کسب‌وکارش هزینه دارد مخالفت کرده است. به عنوان مثال، در ماه نوامبر، پس از اینکه وال استریت ژورنال گزارشی را مستند کرد که در آن کارخانه‌های تسلا در تگزاس و کالیفرنیا دی‌اکسید کربن بسیاری منتشر می‌کنند، ماسک مقاله‌ای را در روزنامه نوشت که از جمله پیشنهاد کرد که دولت اجرای قوانین زیست‌محیطی را متوقف کند.
زاکربرگ اغلب در مورد ماموریت فیس‌بوک برای ایجاد ارتباط با مردم و ایجاد جامعه صحبت کرده است. با این حال، تصمیم او برای تعظیم در برابر ترامپ و جایگزینی راستی‌آزمایی - که رهبران متا اکنون آن را سانسور می‌نامند - با میانه‌روی جمع‌سپاری، احتمالاً نقش فیس‌بوک در انتشار اطلاعات نادرست، سخنان نفرت‌انگیز و سایر محتوای تفرقه‌انگیز را تقویت خواهد کرد. اکثر محققان دریافته‌اند که استفاده از جمع‌سپاری برای دروغ‌های پلیسی در بهترین حالت اثرات متفاوتی دارد.
علیرغم مخالفت‌های گزارش‌شده از سوی کارمندان، ساندار پیچای، مدیر اجرایی گوگل نیز در هفته‌های اخیر شرکت خود را با کنار گذاشتن اهداف تنوع و تعهد سال ۲۰۱۸ علیه استفاده از فناوری‌های هوش مصنوعی در توسعه سلاح یا استفاده در نظارت، ناگهان به سمت راست منحرف کرده است.
مدیران عامل فناوری و پولدارهایی که با دولت ترامپ راحت هستند، از انحرافات ۱۸۰ درجه‌ای که باید برای محافظت از سرمایه‌گذاری خود انجام دهند، شرم ندارند. وقتی اندریسن از چپ افراطی «رادیکال‌سازی» کارمندان تحصیل‌کرده دره سیلیکون و مسدود کردن استارتاپ‌ها با مقررات ایمنی صحبت می‌کند، او واقعاً از رادیکال‌سازی راست افراطی خود و مقاومتش در برابر تمایل مشروع کارکنان فناوری و جامعه برای اطمینان از این صحبت می‌کند که فناوری‌های جدید قدرتمند در خدمت منافع عمومی هستند.
دموکرات‌ها سیلیکون ولی را رها نکرده‌اند و دره نیز دموکرات‌ها را رها نکرده است، اما آنها احتمالاً خواهند فهمید که ترامپ دستور کار خاص خود را دارد. به زودی ممکن است متوجه شوند که سیاست‌های ترامپ - در مورد مهاجرت، تجارت و تعرفه‌ها، آب و هوا، حقوق بشر و موارد دیگر - محیط اقتصادی را که به آنها اجازه شکوفایی داده است، تضعیف خواهد کرد.
انتهای پیام/
نظر شما