رامک حیدری مدیرعامل انجمن دیستروفی در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز درخصوص مشکلاتی که در حوزه سد معبر برای معلولان به وجود می‌آید، گفت: سد معبر در حالت کلی تعرض به حقوق شهروندی تعریف می‌شود؛ یعنی سازمان‌ها، ارگان‌ها و یا اشخاص کاری را سبب شوند که حقوق شهروندان دیگر تضییع شود.

بیشتر بخوانید

دومینوی مشکلات معلولان و سکوت مسئولان/ بهزیستی شفاف‌سازی کند که بودجه کجا صرف می‌شود

او افزود: در جامعه ایده‌آل هرگونه مانعی که در سطح شهر حضور افراد دارای معلولیت در جامعه را مختل کند، سد معبر نامیده می‌شود. در واقع هم سازمان‌های دولتی و هم اشخاص ممکن است مانع حضور افراد دارای معلولیت در جامعه شوند؛ چنین شهرهایی معلول به حساب می‌آیند زیرا شهری که نتواند شرایط حضور همه افراد با هر نوع تفاوتی را در خود جای دهد، معلول است.

حیدری عنوان کرد: حضور نداشتن افراد دارای معلولیت در جامعه دو لبه تیغ برنده است؛ از طرفی زندگی خود افراد دارای معلولیت را می‌برد و زخمی می‌کند و برای آن‌ها افسردگی و خانه نشینی به ارمغان می‌آورد. از جهتی حذف این افراد از جامعه و کمرنگ شدن آن‌ها و دیده نشدنشان در سطح شهر، فرهنگ رفتار با این افراد را از بین می‌برد، به طوری که افراد جامعه طرز رفتار و برخورد با چنین افرادی را یاد نمی‌گیرند. نبود فرهنگسازی باعث می‌شود که اگر جامعه رو به سمت پیری رود تمام افراد توانمند فقط و فقط به خاطر شرایط جسمی از جامعه حذف شوند.

مدیرعامل انجمن دیستروفی توضیح داد: در خصوص سد معابر اولین ارگان مسئول شهرداری‌ها هستند که باید درخصوص رعایت نشدن قوانین به سازمان‌های دیگر و اشخاص تذکر دهند و درصورت تکرار، جریمه کنند. متاسفانه در کلانشهر تهران، شهرداری‌ها که خود مسئول هستند هیچ دیدی نسبت به تفاوت‌های افراد دارای معلولیت ندارند و نمی‌دانند که ابعاد ویلچر متفاوت است. یا نمی‌دانند که معلولیت نابینا با کم بینا تفاوت دارد. یا آگاهی ندارند که کسی که با عصا یا واکر راه می‌رود با کوچکترین ناصافی زمین می‌خورد.

او ادامه داد: دم ورودی پارک‌ها را طوری ساخته‌اند که هیچ کس نمی‌تواند با ویلچر عبور کند. آسانسور و رمپ‌های ورودی ساختمان‌های خود شهرداری اغلب مطابق با استاندارد نیستند و این کار را برای اعتراض شهروندان معلول سخت می‌کند. وقتی مسئول خود را ملزم به رعایت استانداردها نمی‌داند، چگونه می‌توان از افراد جامعه انتظاری بیشتر داشت؟

حیدری درخصوص سدمعبرهایی که توسط اشخاص و شهروندان ایجاد می‌شوند، گفت: باید بگویم که حس خودخواهی برخی افراد باعث سد معبر برای معلولین می‌شود. همه ما شاهد پارک کردن ماشین‌ها بر روی پل‌ها هستیم که مسیر را بر روی معلولین می‌بندند. پارک کردن موتورسیکلت‌ها در پیاده‌روها هم مسیر را می‌بندد و خط زرد عبور نابینایان مسدود می‌شود. ساختمان‌های مسکونی و اداری نیز اغلب یا آسانسور ندارند و یا استاندارد نیستند؛ مثلا تا رسیدن به اسانسور چندین پله دارد. این مشکلات همه ناشی از  نبود فرهنگسازی در جامعه است. اگر فرهنگسازی شود، در ذهن تمام مهندسان این موضوع نقش می‌بندد که ممکن است در آینده کسی بخواهد از این مکان استفاده کنند که توانایی جسمی‌اش کمتر از بقیه است.

مدیرعامل انجمن دیستروفی با اشاره به کمپین به راه افتاده در فضای مجازی با عنوان سد معبر چیست، بیان کرد: هدف اصلی کمپین اطلاع‌رسانی و آگاهی افراد جامعه و حساس کردن آن‌ها نسبت به این موضوع، در دو راستای مسئولین و شهروندان است. ایمان داریم که با گذشت زمان و همکاری مابقی انجمن‌های مرتبط با موضوع معلولیت می‌توان این موضوع سد معبر را در جامعه به نمایش گذاشت تا به عنوان مثال فردی که با پارک کردن نادرست بر روی پل مانع عبور مابقی افراد جامعه می‌شود بداند که سد معبر ایجاد و به حقوق دیگران تعرض کرده است.

او تاکید کرد: همچنین مسئولی که دم ورودی ساختمان شهرداری را برای عبور ویلچر مسدود کرده، بداند که با این کار حق شهروندان تضییع شده است. از طرفی دیگر ایمان داریم که حق گرفتنی است و برای داشتن جامعه ایده آل باید مطالبه‌گری کرد چراکه تا حقمان را نخواهیم کسی حق را در کف دستانمان نخواهد گذاشت.

حیدری توضیح داد: بارها و بارها به واسطه سد معبری که ایجاد شده افراد دارای معلولیت آسیب‌های جدی دیده‌اند. زمین خوردن‌های متعدد افرادی که با واکر تردد می‌کنند، چپه شدن ویلچر، زمین خوردن افراد کم بینا یا نابینا، عدم دسترسی به اماکن عمومی مانند دادگاه‌ها فقط و فقط به خاطر نبود آسانسور، از کمترین صدمات روحی و جسمی است که بخاطر شهر معلول به وجود آمده است. همگی ما دوران پیری را پیش رو خواهیم داشت و به لحاظ جسمی ضعیفتر خواهیم شد، بهتر است از حالا آگاه، مسئول و حساس باشیم و از این مسائل سرسری عبور نکنیم.

انتهای پیام /