مجتبی امیری عضو هیت علمی دانشگاه تهران در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز درباره مشکلات پژوهشی دانشجویان گفت: کم‌کاری استادان در سوق دادن دانشجویان به سوی فعالیت‌های پژوهشی یکی از موانع ارتقای پژوهش‌های دانشگاهی است. کم بودن نسبت تعداد استاد به دانشجو در دانشگاه‌های دولتی هم یکی دیگر از مشکلاتی است که مقاطع تحصیلات تکمیلی با آن مواجه هستند. این موضوع باعث می‌شود که استادان ناچار به پذیرش تعداد زیادی رساله شوند.
بیشتر بخوانید:
دانش‌های نوین نرم‌افزار محور هستند / حمایت از پژوهش‌های دانشجویی توسط صندوق نوآوری
وی افزود: تعداد دانشجویان تحصیلات تکمیلی در گذشته کم بود. به همین دلیل برای گرفتن رساله رقابت وجود داشت که درآمدزا بودند و ما به ازای آن به استادان پرداخت می‌شد. بعدها با زیاد شدن تعداد دانشجویان، استادان در صورت پرداخت، کار مشاوره و راهنمایی را می‌پذیرفتند اما به دلیل کثرت دانشجو نمی‌توانستند وقت زیادی برای راهنمایی دانشجو اختصاص دهند و به طور کامل او را راهنمایی کنند.
وقت کم استادان برای برای مطالعه و مقاله نویسی به دلیل کثرت رساله‌ها و تدریس
امیری اظهار کرد: افزایش ظرفیت دانشگاه‌ها و پذیرش تعداد زیادی دانشجو در دهه‌های اخیر، استادان را وادار کرده است که علاوه بر تدریس، راهنمایی رساله‌های زیادی را برعهده بگیرند. کثرت رساله‌ها و کلاس‌های درس، سبب می‌شود که استادان برای مطالعه و مقاله نویسی وقت کافی نداشته باشند. در نتیجه کارها سطحی می‌شود و استادان هم برای دانشجو وقت کافی نمی‌گذارند.
وی افزود: تعهد نداشتن و اشکال در نظام دانشگاهی از جمله عواملی هستند که منجر می‌شوند استادان برای دانشجویان وقت نگذارند. با وجود اینکه پذیرش دانشجو در دانشگاه‌ها درآمد دارد، اما باز هم آنطور که باید؛ حق استادان را ادا نمی‌کند که این باعث می‌شود انگیزه استادان برای اختصاص زمان کافی به پژوهش‌های دانشجویی کم شود. پس شرایط به گونه‌ای است که استادان به طور اجباری و اختیاری وادار می‌شوند به همه تعهدات خود عمل نکنند.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران بیان کرد: در برخی دانشگاه‌ها؛ به دلیل کثرت تعداد دانشجویان، آموزش برخی از رشته‌ها به استادان جوان تحمیل می‌شود. اخیرأ قانونی وضع شده که بر اساس آن باید تمام دریافتی‌های استادان در فیش حقوقی‌شان ثبت شود. این قانون به ضرر استادانی است که کار مشاوره و حق تدریس را پذیرفته‌اند، چرا که اگر مبلغی که برای حق تدریس از دانشجویان می‌گیرند در فیش حقوقی ثبت شود؛ از حقوقشان کم می‌شود.
امیری اظهار کرد: ساختارها را باید اصلاح کرد. در دانشگاه شرایط به گونه‌ای است که استادانی که تعداد زیادی حق‌التدریس و رساله دارند؛ به جای تشویق شدن تنبیه می‌شوند. از طرفی، استادانی که برای دانشجو وقت نمی‌گذارند، وضعیت بهتری نسبت به استادانی دارند که برای دانشجویان وقت می‌گذارند چرا که این استادان به جای گذراندن وقت با دانشجو، به مقاله‌نویسی، پژوهش و کتاب‌نویسی می‌پردازند و با این کارها بر گرنت خودشان می‌افزایند. استادانی که برای دانشجویان وقت می‌گذارند دو دسته‌اند یا وقت می‌گذارند اما تعهدی ندارند که کار درست ارائه شود یا به دلیل کثرت رساله‌هایی که با آن‌ها ارجاع داده می‌شود یا کثرت دانشجو، نمی‌رسند تا کار کیفی کنند و برای دانشجو وقت بگذراند.
انتهای پیام/
نظر شما