به گزارش خبرنگار علم و فناوری ایسکانیوز؛ مهندسان دانشگاه استنفورد ادعا می‌کنند که با ترکیب پیشرفت‌ها در فناوری‌های نمایشگر، تصویربرداری هولوگرافیک و هوش مصنوعی، پیشرفت چشمگیری در واقعیت افزوده داشته‌اند.

محققان نمونه اولیه هدست واقعیت افزوده را ایجاد کرده‌اند که تصاویر پویای تمام رنگی و سه‌بعدی را روی لنزهای عینک معمولی نمایش می‌دهد. این مدل جدید یک تجربه سه‌بعدی بصری همه‌جانبه را در یک طراحی شیک و راحت ارائه می‌کند که برخلاف سیستم‌های واقعیت افزوده امروزی، به راحتی می‌توان از آن در تمام طول روز استفاده کرد.

محققان استنفورد می‌گویند: هدست ما در دنیای بیرون مانند یک عینک روزمره به نظر می‌رسد، اما آنچه که کاربر از طریق لنز می‌بیند، دنیایی غنی است که با تصاویر محاسباتی سه‌بعدی پر جنب و جوش و رنگی پوشانده شده است.

آنها معتقدند که این فناوری می‌تواند زمینه‌هایی را از بازی و سرگرمی به آموزش و آموزش تبدیل کند - هر جایی که تصاویر محاسبه‌شده ممکن است درک کاربر از دنیای اطراف را افزایش دهد.

به گفته آنها، می‌توان جراحی را تصور کرد که چنین عینک‌هایی را برای برنامه‌ریزی یک جراحی ظریف یا پیچیده یا مکانیک هواپیما با استفاده از آنها برای یادگیری کار روی آخرین موتور جت به چشم می‌زند.

این فناوری برخلاف هدست‌های دیگر که کاربر را از نظر بصری خسته می‌کند یا حتی گاهی اوقات حالت تهوع به او می‌دهد، کاربری بسیار راحتی دارد.

محققان برای طراحی این فناوری، بر موانع فنی از طریق ترکیبی از تصویربرداری هولوگرافیک تقویت‌شده با هوش مصنوعی و رویکردهای جدید دستگاه نانوفوتونیکی غلبه کرده‌اند. اولین مانع این بود که تکنیک‌های نمایش تصاویر واقعیت افزوده اغلب به استفاده از سیستم‌های نوری پیچیده نیاز دارند. در این سیستم‌ها، کاربر در واقع دنیای واقعی را از طریق لنزهای هدست نمی‌بیند. در عوض، دوربین‌های نصب‌شده در قسمت بیرونی هدست، دنیا را در زمان واقعی ثبت می‌کنند و آن تصاویر را با تصاویر محاسبه‌شده ترکیب می‌کنند. سپس تصویر ترکیب شده به صورت استریوسکوپی به چشم کاربر نمایش داده می‌شود. از این رو، این یک نوع واقعیت مجازی افزوده است، نه واقعیت افزوده واقعی.

این سیستم‌ها لزوماً حجیم هستند، زیرا از لنزهای بزرگ‌نمایی بین چشم کاربر و صفحه‌نمایش طرح‌نما استفاده می‌کنند که به حداقل فاصله بین چشم، لنزها و صفحه‌نمایش نیاز دارد که منجر به سایز بیشتر می‌شود. فرای بزرگی، این محدودیت‌ها می‌توانند منجر به واقع‌گرایی ادراکی رضایت‌بخش و اغلب، ناراحتی بصری شوند. علیرغم بزرگ‌نمایی در تصویربرداری سه‌بعدی، پذیرش گسترده‌تر هولوگرافی به دلیل ناتوانی در به تصویر کشیدن نشانه‌های عمق سه‌بعدی دقیق، محدود شده است و منجر به تجربه بصری ضعیف و گاهی اوقات تهوع‌آور می‌شود.

از این رو، محققان استنفورد از هوش مصنوعی برای بهبود نشانه‌های عمق در تصاویر هولوگرافیک استفاده کردند. سپس، با استفاده از پیشرفت‌ها در فناوری‌های نانوفوتونیک و نمایش موج‌بر، توانستند هولوگرام‌های محاسبه‌شده را بدون تکیه بر اپتیک‌های حجیم اضافی روی عدسی‌های عینک نمایش دهند.

یک موجبر با حک کردن الگوهای مقیاس نانومتری روی سطح لنز ساخته می‌شود. نمایشگرهای کوچک هولوگرافیک تصاویر محاسبه‌شده را از طریق الگوهای حکاکی شده نشان می‌دهند که قبل از اینکه مستقیماً به چشم بیننده برسد، نور را در داخل لنز منعکس می‌کنند. با نگاه کردن از طریق لنز عینک، کاربر هم دنیای واقعی و هم تصاویر محاسباتی سه‌بعدی تمام رنگی را می‌بیند که در بالا نمایش داده می‌شوند.

انتهای پیام/