به گزارش گروه دانشگاه ایسکانیوز، پراکندگی دانشگاه فرهنگیان در کشور به نقل از ریاست فعلی دانشگاه فرهنگیان به بیش از ۲۵۰ ساختمان در سطح کشور می رسد، برخی از این ساختمان ها به تعبیر افرادی به عنوان یک کلاس از پردیس های مراکز استان در شهرهای دیگر استان یا همان شهر قرار داده شده اند که راهکاری است برای رفع چالش کمبود زیرساختی این دانشگاه است.

بیشتر بخوانید:

بودجه آموزش‌وپروش اهداف برنامه هفتم توسعه را محقق نمی‌کند/ کاهش ۵۰ درصدی منابع چاپ کتب درسی

توسعه کمی و کیفی دانشگاه فرهنگیان از مدت‌ها قبل و در بیانات رهبر انقلاب که به آن تاکید داشته‌اند وجود دارد؛ اما جذب برای رفع چالش کمبود معلم و تخصیص نادرست بودجه این دانشگاه بخشی از دلایل این اتفاق است.

از زمان مدیریت‌های قبلی این دانشگاه زمزمه «هر استان یک دانشگاه فرهنگیان» یا به تعبیر دیگر ۳۱ استان، ۳۱ دانشگاه فرهنگیان وجود داشت. افراد مختلفی آمدند که این طرح را اجرایی کنند و مدعی آن بودند که ساختمان آن را دانشگاه پیام نور بدهد و یا در استانی دیگر کلنگ ساخت دانشگاه جامع زده شد یا در صحبت های دیگری حرف از تامین هیئت علمی و استاد از دانشگاه های زیر نظر وزارت علوم آمده بود.

همه این ها در حالی است که براساس آمار منتشر شده توسط مرکز نیروی انسانی آموزش و پرورش در ساختار فعلی ای دستگاه بالغ بر ۴۴۰۰ دکتر معلم و چندین هزار معلم با شرایط دیگر وجود دارد که با در نظر گرفتن صلاحیت‌های حرفه ای لازم، می‌توان از افرادی که تجربه حضور در کلاس را داشته و هویت و فهم آموزش و پرورشی را دارند بهره گرفت و معلمانی در تراز تمدن اسلامی پرورش داد.

افزایش سهم بودجه تملیکی آموزش و پرورش از بودجه عمومی و پای کار آمدن سایر دستگاه ها می تواند دانشگاه فرهنگیان را از لحاظ مشکلات زیر ساختی مرتفع کند. حرکت به سمت تامین هیئت علمی و نظارت سایر دستگاه‌ها بر دانشگاه فرهنگیان نمی‌تواند راه حل مناسبی برای حل چالش‌ها باشد.

براساس ماده ۹۱ برنامه هفتم توسعه (پیشرفت) مبنی بر استفاده از ظرفیت و امکانات سایر دستگاه‌ها که به تعبیری بر اساس قوانین می‌توانند امکانات و زیر ساخت بلا استفاده خود را در اختیار این وزارت آموزش و پرورش قرار دهند. قوانین و الزامات مختلفی جهت ایجاد پیشرفت در آموزش و پرورش و دانشگاه فرهنگیان وجود دارد که نیازمند اجرا هستند.

عضو بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان*

انتهای پیام/