مادران، قهرمانان بی‌تاج و تخت‌اند؛ قهرمانانی که نه لباس جنگ می‌پوشند و نه بر سکوهای افتخار می‌ایستند، اما جهان بدون آن‌ها فرو می‌پاشد. آنان با مهربانی بی‌پایان و اراده‌ای که از سخت‌ترین صخره‌ها محکم‌تر است، خانه‌ها را گرم، دل‌ها را آرام و آینده را روشن می‌کنند.

در تاریخ این سرزمین، نقش مادر همواره فراتر از یک نقش عاطفی بوده است. مادر ایرانی، چه آن زمان که در دل روستاها فرزندی را با فرهنگ اصیل بزرگ می‌کرد، و چه امروز که در کنار مسئولیت‌های خانوادگی، در دانشگاه‌ها، بیمارستان‌ها، مدارس، صنایع، هنر و مدیریت کشور نقش‌آفرینی می‌کند، همیشه پیشرو و اثرگذار بوده است. مادرانی که در سخت‌ترین روزهای جنگ، تحریم، بیماری و بحران‌های اجتماعی، امید را در چشمان کودکانشان زنده نگه داشتند.

مادر، تنها تربیت‌کننده یک نسل نیست؛ او معمار آینده یک ملت است.

اوست که اخلاق، ادب، مسئولیت‌پذیری و عشق را در جان انسان می‌نشاند. هر جامعه‌ای که برای مادر ارزش قائل شود، در حقیقت برای آینده‌اش احترام گذاشته است.

اما در کنار این تصویر عاشقانه، باید واقعیت‌های دیگری را نیز دید. مادران امروز با چالش‌های متعددی مواجه‌اند: فشارهای اقتصادی، کمبود حمایت‌های شغلی و اجتماعی، نبود زیرساخت‌های کامل برای نقش‌های دوگانه شغلی و خانوادگی، و انتظارات فزاینده‌ای که گاه فرصت استراحت و آرامش را از آنان می‌گیرد. جامعه‌ای که مادر را ارج می‌نهد، باید به رفاه، امنیت و حقوق او نیز توجه کند. سیاست‌گذاران باید بدانند سرمایه‌گذاری بر سلامت جسمی، روانی و اقتصادی مادران، سرمایه‌گذاری بر آینده کشور است.

روز مادر، فقط روز قدردانی نیست؛ روز یادآوری مسئولیت اجتماعی ماست. روزی است برای تأمل درباره این پرسش مهم که: «برای بهبود کیفیت زندگی مادران چه کرده‌ایم؟»

آیا محیط‌های کاری ما برای حضور مادران ایمن و محیا هستند؟

آیا برنامه‌های حمایتی کافی وجود دارد؟

آیا سهم مادر در پیشرفت جامعه دیده و ارج نهاده می‌شود؟

در این میان نباید فراموش کنیم مادرانی را که در سکوت و دور از چشم جامعه، بار مشکلات را به دوش می‌کشند؛

مادران سرپرست خانوار، مادرانی که فرزند معلول دارند، مادرانی که همزمان نقش پدر و مادر را بازی می‌کنند، مادران مهاجر، مادران روستایی و مادرانی که در بستر بیماری همچنان امید را در دل خانواده‌شان زنده نگه می‌دارند. این زنان، چهره‌های واقعی قهرمانی‌اند که شاید نامشان بر صفحه اول هیچ رسانه‌ای نیاید، اما عظمت‌شان در روح جامعه ثبت شده است.

همچنین در روز مادر، باید یاد مادرانی را گرامی بداریم که دیگر در کنارمان نیستند؛ زنانی که زندگی خود را وقف فرزندانشان کردند و اکنون در آرامش ابدی آرمیده‌اند. یاد آن‌ها نه فقط دلتنگی، بلکه سرمایه‌ای معنوی است که مسیر زندگی‌مان را روشن می‌کند.

در پایان، می‌توان گفت مادر، نه فقط یک واژه، بلکه جهانی بی‌انتهاست؛ جهانی که اگر نبود، عشق و انسانیت معنای کامل خود را از دست می‌دادند.

به همه مادران ایران‌زمین باید گفت:شما خالق زیبایی، سازنده فردا و تکیه‌گاه آرامشید.

روزتان مبارک.

فعال رسانه ای

انتهای یادداشت./