به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز،   دانشمندان طی مطالعه‌ای بر اساس داده‌های آزمایش مداخله‌ای زودرس، سازوکار اساسی هورمون درمانی برای کنترل یائسگی را ارزیابی کردند که نتایج آن را در ۲۸ سپتامبر طی نشست سالانه مجازی سال ۲۰۲۰ انجمن یائسگی آمریکای شمالی (NAMS) ارائه خواهند داد.

تصلب شرایین فرآیند التهابی مزمن رگ‌های خونی است که در بیشتر موارد بیماری‌های قلبی عروقی مهم است. خطر بیماری‌های قلبی عروقی در زنان پس از یائسگی به سرعت افزایش می‌یابد و همچنان مهمترین علت مرگ زنان ایالات متحده است.

داده‌ها در حال حاضر فواید هورمون درمانی در کاهش پیشرفت تصلب شرایین در زنان یائسه نسبتاً جوان و سالم را نشان داده است. در این مطالعه جدید، محققان به طور خاص تأثیر هورمون درمانی را در نشانگرهای زیستی التهاب در زنان یائسه درگیر ارزیابی کردند.

به عنوان بخشی از مطالعه که استرادیول خوراکی را با دارونما مقایسه می کند، محققان غلظت در گردش ۱۲ نشانگر التهابی را در ۶۴۳ زن یائسه اندازه گیری کردند.

آنها از طریق این تجزیه و تحلیل تایید کردند که هورمون درمانی به طور قابل توجهی غلظت در گردش تعدادی از نشانگرهای زیستی کلیدی را کاهش می دهد. زنانی که کمتر از ۶ سال از یائسگی فاصله داشتند بیشترین مزایای ضد التهابی ناشی از هورمون درمانی را در مقایسه با زنان بیش از ۱۰ سال پس از یائسگی نشان دادند.

در کل نمونه  میانگین سطح آزمایشی «E-selectin»، «ICAM-۱»، « IFNγ » و «IL-۸» در گروه هورمون درمانی نسبت به زنان تحت درمان با دارونما به طور قابل توجهی پایین بود.

زنان طی ۶ سال یائسگی که به طور تصادفی به هورمون درمانی رسیدند، کاهش قابل توجهی در میزان E-selectin، ICAM-۱ و IL-۸ در مقایسه با دارونما نشان دادند. فقط سطح E-selectin در زنان که ۱۰ سال یا بیشتر از زمان یائسگی به طور تصادفی به هورمون درمانی روی آوردند در مقایسه با دارونما به طور قابل توجهی کمتر بود.

این مطالعه به دانشمندان کمک می کند مکانیسم بالقوه فیزیولوژیکی را بهتر درک کنند که توضیح می دهد چرا هورمون درمانی پیشرفت بیماری قلبی را در اوایل بعد از یائسگی کاهش می دهد (نه در زنانی که از دوران یائسگی فاصله بیشتری دارند).

تحقیقات بیشتری لازم است تا درک کامل تری از زمان یائسگی تأثیر هورمون درمانی بر خطر بیماری های قلبی را تغییر دهد.

انتهای پیام/