به گزارش خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز، خصوصیسازی در آموزش و پرورش از جمله موضوعاتی است که همیشه مورد بحث بوده و برخی با استناد به اصل ۳۰ قانون اساسی معتقدند که خصوصیسازی در آموزش و پرورش خلاف قانون است. در اصل ۳۰ قانون اساسی آمده که دولت موظف است وسائل آموزش وپرورش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازد و وسائل تحصیلات عالی را تا سرحد خودکفائی کشور به طور رایگان گسترش دهد.
اما و اگرهای مولدسازی در آموزش و پرورش
در مقابل برخی هم میگویند که گسترش مدارس غیرانتفاعی تحت نظارت آموزش و پرورش باری از دوش مدارس دولتی برمیدارد و تراکم جمعیتی متمرکز در این مدارس را کم میکند.
خصوصیسازی آموزش و پرورش نابودی کشور است
در بخشی از صحبتهای روز گذشته رهبر در دیدار با معلمان هم این موضوع مطرح میشود. در این سخنرانی عنوان شد: «این فکر وجود داشته در بعضی از مسئولین کشور در گذشته که ما بیاییم آموزش و پرورش را از دولت جدا کنیم. بدهیم دست بخشهای خصوصی بروند، این خرج سنگین و این بودجهی سنگین را از دوش آموزش و پرورش برداریم. دستشان درد نکند، برای نابود کردن کشور فکر خوبی است».
محمدرضا نیکنژاد؛ کارشناس آموزش و پرورش در گفتوگو با خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز درباره خصوصیسازی در آموزش و پرورش و تنوع مدارس گفت: رنگارنگی مدارس و تنوع آنها در کشور در تعارض با عدالت آموزشی است. البته هیات امنایی در مقایسه با انواع دیگر مدارس غیردولتی به عدالت نزدیکتر است و شهریه کمتری دریافت میشود و در فرم و شکل به دولتیها نزدیکتر است اما به جهت شهریهای که دریافت میکنند، راه ورود بسیاری از خانوادهها به این مدارس بسته است.
نیکنژاد با اشاره به آسیبهای حرکت به سمت خصوصیسازی در آموزش و پرورش توضیح داد: خصوصیسازی سیاستی کلی، غیررسمی و قوی و البته برخلاف اصل ۳۰ قانون اساسی است که تاکید دارد آموزش و پرورش باید رایگان باشد. شما هیچ مدیری را نمیبینید که از این سیاست حمایت کند و هرکسی که آمد به نوعی حامی خصوصیسازی بود و این امر در آموزش و پرورش پررنگ است.
وی افزود: البته این موضوع قابل بحث است، ما به نوعی دیگر آموزش و پرورش رایگان در کشور نداریم؛ فقط حقوق معلم که مطرح نیست، امکانات آموزشی عموما از جیب خانوادهها فراهم میشود و این در تعارض با رایگان بودن آموزش است.
دیدگاهها در آموزش و پرورش بنگاهی است
نیکنژاد اضافه کرد: آموزش و پرورش یک بنیاد فرهنگی و اجتماعی است و در کشورهای پیشرفته مدیران آموزش و پرورش دغدغهای از لحاظ بودجه ندارند و هر چیزی که میخواهند فراهم میشود تا برنامهریزی درازمدت داشته باشند.
نیکنژاد معتقد است که متاسفانه دیدگاهها در آموزش و پرورش بنگاهی است و به این فکر میکنند که مانند دیگر سازمانها چطور درآمدزایی کنند.
مدارس لاکچری تهران را چه کسانی مدیریت میکنند؟
برخی هم بر این باورند که تعارض منافع و مرسهداری تعدادی از مدیران آموزش و پرورش منجر به تقویت دیدگاه خصوصیسازی در این سازمان میشود. ابراهیم سحرخیز معاون سابق آموزش متوسطه و کارشناس آموزش و پرورش در گفتوگو با خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز با اشاره به نقش تعارض منافع در کاهش افت کیفی مدارس دولتی، توضیح داد: نگاه کنید که مدارس خوب غیرانتفاعی برای چه کسانی است؟ مدارس لاکچری تهران را چه کسانی مدیریت میکنند؟ بیشتر این مدارس برای وزاری سابق آموزش و پرورش است و فرقی هم نمیکند برای کدام جناح باشند هر دو مدرسه دارند. همینها ریشه آموزش و پررش دولتی را خشکاندهاند و نفوذ بسیار زیادی هم دارند.
سحرخیز با انتقاد از مدیریت مدارس غیرانتفاعی و کوتاهی در حق معلمان، اظهار داشت: مدارس غیردولتی بیمه معلمان را نصف پرداخت میکند و حقوقهای ناچیز میدهند. تا زمانی که نگاه بازاری به حوزه آموزش و پرورش وجود داشته باشد، شرایط همینطور است. آموزش و پرورش امروز طبقاتی شده است و یک طرف آقازادهها قرار دارند. فرزند چند درصد از نمایندگان انقلابی مجلس در مدارس دولتی تحصیل میکند؟ مدارس دولتی جای طبقات فرودست جامعه است. معلمها هم انگیزه کافی ندارند و درگیر مشکلات هستند.
در مقابل مصطفی اسدی کارشناس آموزش و پرورش در گفتوگو با ایسکانیوز نظر دیگری داشت و گفت: اگر این مدارس حذف شوند، تعداد زیادی از دانشآموزان که دراین مدارس تحصیل میکنند، وارد مدارس دولتی میشوند؛ این اتفاق باعث افزایش تراکم کلاسهای درس خواهد شد و آموزش و پرورش ناچار به پرداخت سرانه دانشآموزی بیشتر است.
به گزارش ایسکانیوز، پای صحبت خانوادهها که مینشینیم از کیفیت پایین مدارس دولتی گلایه میکنند اما ذکر این نکته هم ضروری است که برای رسیدن به کیفیت مطلوب باید نسبت معلم به دانشآموز متناسب باشد درحالی که آموزش و پرورش با کمبود معلم مواجه است. از طرفی موضوع سرانه آموزشی و وجود مدارس با کیفیت هم مطرح است. البته واضح است که راهکار رسیدن به کیفیت مطلوب در مدارس دولتی توسعه مدارس غیرانتفاعی نیست و خصوصیسازی بیش از آن که راهگشا باشد، عدالت آموزشی را زیر سوال میبرد. آموزش و پرورش باید گرههایی که در کمبود معلم، سرانه آموزشی، مدرسه و غیره دارد را باز کند تا شاهد تحقق اصل ۳۰ قانون اساسی به معنای واقعی آن باشیم.
انتهای پیام /
نظر شما