به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، هیچ کدام از دانشگاههای غزه از ۷ اکتبر تاکنون از تهاجم صهیونیستها در امان نبودهاند. آخرین دانشگاه غزه یعنی دانشگاه الاسرا هم ۱۷ ژانویه ۲۰۲۴ توسط ارتش اسرائیل اشغال شد. صهیونیستها از این دانشگاه به عنوان یک پایگاه نظامی و مرکز بازجویی استفاده کرده و سپس با به کارگیری تعداد زیادی مین آن را منفجر کردند.
بیشتر بخوانید:
رئیس هاروارد مجبور به استعفا شد
واژهای «دانشگاه کُشی»، «آموزش کُشی» و «دانش کُشی» مدتهاست که برای توصیف حمله به زندگی و زیرساختهای فکری فلسطینیها استفاده میشود؛ اما بکارگیری تحت اللفظی این واژهها نمیتواند تاثیر جنگ اسرائیل علیه غزه بر نابودی سیستم آموزشی این منطقه را نشان دهد.
حذف سیستم آموزشی غزه بخش مهمی از استراتژی اسرائیل برای غیرقابل سکونت کردن غزه است. این اقدامات شامل تخریب ساختمانهای دانشگاهی، سلاخی دانشجویان بیشمار و هدفگیری مرگبار دانشمندان - از شاعر و استاد ادبیات رفعت الاریرگرفته تا رئیس دانشگاه اسلامی سفیان تایه- بوده است.
جوانان فلسطینی معتقدند که جنگ کنونی غزه، جنگی علیه زندگی و فرهنگ فلسطینی است و از سوی اسرائیل و آمریکا مدیریت میشود. آمریکا از دهه ۱۹۶۰ دعواهای شدیدی در زمینه سخنرانیهای سیاسی، اعتراضات و برنامههای درسی داشته است. این درگیریها بارها به آشفتگی دانشگاههای آمریکایی منجر شده است.
جوانان فلسطینی معتقدند که این جنگ و حمایت دانشگاهیان آمریکایی از فلسطین، مرحله جدیدی را در این درگیریهای ایدئولوژیک و گفتمانی رقم زده است. از طرف دیگر، محاکمه روسای دانشگاهها در کنگره آمریکا به بهانه یهودیستیزی و در نتیجه برکناری کلودین گی رئیس سابق دانشگاه هاروارد، بیانگر نقش محوری آمریکا در برافروختن این آتش است.
ترک تحصیل ۴۲ درصد از دانشجویان ارتش اسرائیل
تبعات این جنگ به دانشگاهها و دانشجویان اسرائیلی هم رسیده است. نتایج یک نظرسنجی نشان میدهد که ۴۲ درصد از دانشجویان ارتش اسرائیل به ترک تحصیل فکر میکنند. این دانشجویان از وخامت اوضاع روانی خود به دلیل جنگ ویرانگر و ادامهدار غزه شکایت دارند. بر اساس این نظرسنجی بیش از ۶۰ درصد از دانشجویان گفتند که وضعیت روانی آنها از زمان شروع جنگ در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ بدتر شده است.
این سربازان اعلام کردهاند که دانشگاههای اسرائیل نیازهای آنها را نادیده میگیرند. حدود 5 هزار دانشجو سرباز در ارتش اسرائیل خدمت میکنند. معترضان بر این باورند که نسبت به وعدههای دانشگاهها تردید دارند و از حمایت ناکافی و بار اتکا به خود میترسند.
انتهای پیام/
نظر شما