دانشمندان علوم اعصاب از الگوهای فعالیت مغز برای آشکار کردن افکار بیماران آسیب دیده مغز استفاده می‌کنند

آدریان اوون (سمت چپ) و کارنیگ کازازیان روش‌های مختلف تصویربرداری عصبی را برای ارزیابی بیماران در کنار بالین در چند روز اول پس از آسیب مغزی ترکیب می‌کنند.

به گزارش خبرنگار علم و فناوری ایسکانیوز؛ هنوز دانشمندان نمی‌دانند زمانی که کسی به دلیل آسیب مغزی به کما می‌رود یا مرگ مغزی می‌شود، مغزش چگونه کار می‌کند و چگونه آگاه است. از این رو به دنبال جواب این سوالند که زمانی که فردی کاملا از پاسخگویی به محیط اطرافش ناتوان است، چه چیزی می‌تواند در مورد خودآگاهی به ما بگوید؟

آدریان اوون، عصب‌شناس دانشگاه وسترن با کمک محققان موسسه تحقیقات سلامت «لاوسون» و دانشگاه‌ هاروارد در تحقیقاتی که نتایج آن در مجله «لنسنت نورولوژی» منتشر شده، پیشرفت‌های جدیدی را در زمینه تصویربرداری عصبی توصیف می‌کنند که می‌تواند افکار، اعمال و نیات افراد آسیب دیده مغز را آشکار کند. این کار را براساس الگوی فعالیت مشاهده شده در مغز افراد انجام دادند.

این پیشرفت مهم‌تر از همه می‌تواند برای پیش‌بینی میزان بقای بیماران بخش مراقبت‌های ویژه یا ICU استفاده شود.

اوون، استاد علوم اعصاب شناختی و تصویربرداری در دانشکده وسترن شولیچ، می‌گوید: با استفاده از فناوری توسعه یافته در وسترن، اکنون می‌توانیم آگاهی مغز را تشخیص دهیم و حتی با برخی از بیمارانی که به نظر می‌رسد در آی‌سی‌یو به دنبال یک آسیب جدی مغزی در کما هستند، ارتباط برقرار کنیم.

اوون و تیمش اکنون روش‌های مختلف تصویربرداری عصبی، از جمله تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI)، الکتروانسفالوگرافی (EEG) و طیف‌سنجی عملکردی نزدیک به مادون قرمز (fNIRS) را برای ارزیابی بیماران بیهوش در چند روز اول پس از آسیب مغزی ترکیب می‌کنند.

کارنیگ کزازیان، دستیار پژوهشی در آزمایشگاه اوون و اولین نویسنده این مقاله، می‌گوید: ما در حال پیشرفت باورنکردنی هستیم. برای اولین بار، می‌توانیم پیش‌بینی کنیم که چه کسی زنده می‌ماند و چه کسی احتمال کمتری دارد، و این پیامدهای زیادی بر نحوه تخصیص منابع بالینی خواهد داشت.

تصویربرداری عصبی می‌تواند بهبودی را پیش‌بینی کند

در این مقاله، اوون، کازازیان و همکارانشان یک رویکرد جدیدی را معرفی می‌کنند که پزشکان ICU در سراسر جهان را در استفاده از فناوری تصویربرداری عصبی عملکردی راهنمایی می‌کند تا به آنها در تصمیم‌گیری‌های بالینی دشوار و تعیین زمانی که می‌توانند با اطمینان به روش‌های موجود تکیه کنند، کمک می‌کند.

کزازیان می‌گوید: در مورد اینکه چه زمانی تصویربرداری مغز واقعاً می‌تواند کمک کند، تردیدهای زیادی وجود دارد. اما اکنون می‌دانیم که اگر از تکنیک مناسب در زمان مناسب استفاده کنیم، می‌توانیم بهبودی پس از یک آسیب جدی مغزی را به دقت پیش‌بینی کنیم.

این مطالعه همچنین به پرسش‌های علمی پایه‌تری درباره نحوه اندازه‌گیری آگاهی و بازنمایی عصبی افکار می‌پردازد.

اوون می‌گوید: ما با بسیاری از خانواده‌ها با عزیزانی که در مرز بین مرگ و زندگی هستند، صحبت می‌کنیم. تقریباً در هر مورد، آنها ترجیح می‌دهند که از نتایج ارزیابی‌های تصویربرداری عصبی ما مطلع شوند. آنها می‌خواهند بدانند که پزشکان و دانشمندان همه چیز را امتحان کرده‌اند. از این رو، روش جدید ما تصمیم‌گیری را هم برای پزشکان و هم برای خانواده‌های آنها آسان‌تر می‌کند.

انتهای پیام/