به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، اخیرا موجی در نهادهای آمریکایی که شکل گرفته که بر بی‌طرفی در مورد مسائل سیاسی یا اجتماعی تاکید دارند؛ اما مخالفان این جریان معتقدند که سکوت معادل حمایت ضمنی است.
دانشگاه هاروارد یکی از این دانشگاه‌هاست که تصمیم گرفته است دیگر در مورد موضوعات داغ و جنجال‌برانگیز موضع‌گیری نکند. کارشناسان این تصمیم را مانند «اثر دومینویی» می‌دانند که در سراسر جهان پخش خواهد شد.
سابقه این تصمیم به اعتراضات دانشجویان در دانشگاه به حمله اسرائیل به غزه برمی‌گردد. چرا که دانشگاه‌ها توانایی مدیریت اعتراضات را نداشتند و فضا متشنج شده بود.
ابتدا هاروارد اعلام کرد که از چند ماه پیش تا کنون دیگر در مورد مسائل غیرمرتبط با «عملکرد اصلی» مؤسسه خود اظهار نظر نکرده است. در ادامه دانشگاه پنسیلوانیا و دانشگاه کرنل هم به آن پیوستند. همچنین دانشگاه تولین، دانشگاه جان هاپکینز و دانشگاه کالیفرنیای جنوبی هم مواضع مختلف بی‌طرفی خود را اعلام کرده‌اند.
روسای دانشگاه‌ها از قرن‌ها پیش در مورد موضوعات بحث‌برانگیز اظهار نظر می‌کردند. برای مثال هنری دانستر اولین رئیس هاروارد به دلیل موضع‌گیری علیه تعمید نوزادان از سمت خود برکنار شد.
برخی معتقدند این که یکی دانشگاه ادعا کند بی‌طرف است؛ غیرصادقانه است. بی‌طرفی ممکن نیست. ادعای بی‌طرفی فقط یک ایده‌آل و فانتزی لیبرال است که اقدامات سیاسی و ایدئولوژیک دانشگاه‌ها را نفی می‌کند و راهکار ایجابی ندارد.
معترضان به ایده بی‌طرفی بر این باورند که روسای دانشگاه‌ها می‌توانند تلاش کنند در مورد یک رویداد سیاسی معین اظهار نظر نکنند؛ اما این به معنای بی‌طرفی نیست. چرا که بی‌موضعی در برخی رویدادها به معنا حمایت ضمنی یا همدستی است.
برخی معتقدند دانشگاه‌ها باید بر موضع بی‌طرفی پافشاری کنند و بی‌طرفی باید به عنوان سیاستی برای دانشگاه در آینده تبدیل شود. باید دید تصمیم به بی‌طرفی با توجه به تقاضای دانشگاه‌ها برای قطع رابطه علمی و سرمایه‌گذاری با اسرائیل، به معنای بی‌طرفی در سرمایه‌گذاری هم خواهد بود؟
انتهای پیام/
نظر شما