ابوالفضل خلخالی در گفتگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، با بیان این که دو الگو در زمینه توسعه صنعت خودرو وجود دارد، اظهار کرد: بر اساس الگوی اول، صنعت خودروی کشور با قرارگیری در زنجیره ارزش جهانی و تقسیم کار بین‌المللی برنامه‌ریزی می‌شود.

وی با اشاره به این که بر اساس الگوی مورد بحث قرار نیست همه زنجیره ارزش خودرو در داخل کشور به وجود بیاید، افزود: منظور از زنجیره ارزش، طراحی، نمونه‌سازی، تولید، فروش و خدمات پس از فروش است.

خلخالی در ادامه خاطرنشان کرد: کشور ما می‌تواند بخشی از زنجیره ارزش جهانی باشد، یعنی بخشی از کار را انجام دهد و تقسیم کار بین المللی داشته باشد. بر این اساس، ما می‌توانیم تولیدکننده خودروهایی باشیم که دیگران طراحی کرده‌اند. عملاً می‌شویم مونتاژکار زنجیره تامین و قطعه‌سازان ما وصل می‌شوند به قطعه‌سازان جهانی.

عضو هیئت علمی دانشگاه علم و صنعت ایران با تصریح بر این که این مدل در بسیاری از کشورها مانند ترکیه و برزیل اجرا شده و موفق هم بوده است، گفت: این مدل از ابتدای دهه ۸۰ اجرایی شد. نشانه آن هم این بود که محصول ال ۹۰ در ایران تولید شد و بخش بزرگی از بازار کشور را گرفت.

وی با تاکید بر این که مدل زنجیره ارزش جهانی و تقسیم کار بین‌المللی تا امروز مدل توسعه صنعت خودروی ما بوده است، یادآور شد: نخستین چالش این مدل تعاملات بین المللی است. به این معنا که نحوه ارتباط ما با بازیگران اصلی این صنعت در دنیا، کشور را به لحاظ اقتصادی و سیاسی وابسته می‌کند. علامت آن هم این است که وقتی کشور تحریم شد، اولین خودرویی که تولید آن متوقف شد ال ۹۰ بود.

خلخالی با بیان این که مدل توسعه دومی هم وجود دارد که بر اساس آن تمام زنجیره ارزش در داخل کشور باید ایجاد شود، افزود: یعنی دانش طراحی، نمونه‌سازی، تولید، فروش و خدمات پس از فروش آن کاملاً باید در داخل کشور وجود داشته باشد.

عضو هیئت علمی دانشگاه علم و صنعت ایران با اشاره به این که این مدل توسعه تا پایان دهه ۷۰ در حال انجام بود و توسعه سمند حاصل آن است، گفت: اجرای این مدل مزایای متعددی دارد و باعث می‌شود که دچار چالش‌هایی که در حال حاضر هستیم، نباشیم.

وی با تصریح بر این که من معتقدم که ریل اصلی صنعت خودرو ایجاد زنجیره ارزش در داخل کشور است، اظهار کرد: ما برای برون رفت از وضعیت موجود باید به این ریل اصلی برگردیم.

انتهای پیام/