به گزارش خبرنگار علم و فناوری ایسکانیوز؛ دانشمندان معتقدند که بریده ناخن پا معیاری از عناصر سمی بالقوه‌ای مانند آرسنیک است که ما در چند ماه گذشته در معرض آنها قرار گرفته‌ایم. تجزیه و تحلیل ناخن پا، همراه با آگاهی از محل زندگی هر اهداکننده، می‌تواند مکان‌های خاصی را که مواد شیمیایی بالقوه خطرناک در آنها زیاد است، نشان دهد.

پروفسور «تروور دامر»، جغرافیدان سلامت در دانشگاه دالهاوزی، می‌گوید: ناخن‌های پا در کیسه‌های پلاستیکی جداگانه و در کمدهایی بدون نیاز به فریزر یا واحد ذخیره‌سازی خاصی نگهداری می‌شوند.

به گفته دانشمندان، هر ناخنی از پا که کوتاه می‌شود، به طور متوسط حدود ۱۰ تا ۱۴ ماه سن دارد و در نتیجه برخی از آلاینده‌های محیطی و فلزات سنگین در ناخن‌های پا رسوب می‌کنند. این مواد در ایجاد سرطان و بیماری‌های مزمن نقش دارند و از جمله اثرات بلند مدت آرسنیک بر سلامتی است. به طور کلی، قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آرسنیک از آب آشامیدنی و غذا می‌تواند باعث هم سرطان شود، هم باعث بیماری‌های قلبی عروقی و دیابت شود.

پروفسور دامر می‌گوید: ناخن‌های پای شرکت‌کننده به‌ صورت جداگانه پردازش می‌شوند، بنابراین می‌توانیم تخمین خوبی از وجود فلزات برای هر فرد به دست آوریم و ارتباط با پیامدهای سلامتی را بررسی کنیم. همچنین اطلاعات ژئوکدینگ - یعنی جزئیات آدرس - را داریم تا بتوانیم بار فلزی بدن افراد را در رابطه با محیطی که در آن زندگی می‌کند ارزیابی کنیم.

شاید این سوال برایتان مطرح شود که چرا به جای ناخن نمونه ادرار گرفته نمی‌شود؟ پاسخ این است که بیشتر آرسنیک از طریق ادرار در عرض ۴۸ ساعت دفع می‌شود.

این پروژه در سال ۲۰۱۳ نام خود را در کتاب رکوردهای جهانی گینس برای بزرگ‌ترین کلکسیون ناخن‌های پا - به نمایندگی از ۲۵۰ هزار نفر- ثبت کرد. از آن زمان این مجموعه همچنان در حال رشد است و آخرین شمارش آن به ۳۰ هزار و ۶۸۶ رسیده است.

انتهای پیام/