به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، ناشنوایی و اختلال در شنوایی عبارت است از کاهش توانایی یا ناتوانی کامل در شنیدن . ناشنوایی می تواند به علت مشکل در استخوان های کوچک موجود در گوش میانی که صدا را انتقال می دهند یا مشکل در شاخه های عصب هشتم مغزی که صدا را به مغز انتقال می دهند باشد . فقدان شنوایی به تدریج با افزایش سن شما رخ می دهد و (پیرگوشی) رایج است.

بیشتر بخوانید:

چه عواملی سبب ایجاد بوی بد گوش می‌شود؟

حدود یک سوم از مردم در بین سنین ۶۵ تا ۷۵، درجه ای از فقدان شنوایی را دارند.

برای افرادی که بیش از ۷۵ سال سن دارند، این آمار بیشتر است. 

فقدان شنوایی به عنوان یکی از سه نوع زیر تعریف می شود: 

هدایت کننده (شامل گوش بیرونی یا میانی)
حسن نگر بودن (شامل گوش درونی)
مخلوط (ترکیبی از دو) 

پیری و قرار گرفتن در معرض صداهای بلند هر دو در از دست دادن شنوایی نقش دارند.عوامل دیگری مانند موم زیادی گوش نیز می تواند به طور موقت میزان شنوایی شما را کاهش دهند.شما می توانید انواع مختلف از دست دادن شنوایی را معکوس کنید.

با این حال، شما و پزشک تان و یا یک متخصص شنوایی می تواند گام هایی را برای بهبود آنچه می شنوید، انجام دهید.

علائم مشکلات شنوایی:

نشانه ها و علائم فقدان شنوایی ممکن است شامل موارد زیر باشند:

_شنیدن مبهم حرف زدن و صداهای دیگر

_مشکل در درک کلمات، به خصوص از پشت سر و صدای پس زمینه و یا در میان جمعیت

_اختلال در شنیدن حروف صامت

_اغلب به دیگران می گویند که آهسته صحبت می کنند، به وضوح و با صدای بلند صحبت کنید

_نیاز به بالا بردن صدای تلویزیون یا رادیو

_عدم شرکت در گفتگوها

_اجتناب از برخی کارهای اجتماعی 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر فقدان ناگهانی شنوایی داشته باشید، به خصوص در یک گوش، به دنبال توجه فوری پزشکی باشید. اگر مشکل شنوایی در زندگی روزمره تان مشکل ایجاد کرده باشد، با پزشک خود صحبت کنید.

فقدان شنوایی مربوط به سن به تدریج رخ می دهد، بنابراین ممکن است اول متوجه آن نشوید.

انواع مختلف از دست دادن شنوایی و مشکلات شنوایی :

از دست دادن شنوایی می تواند در درجات مختلفی از جمله خفیف، متوسط، متوسط رو به جدی، جدی یا عمیق تجربه شود. علاوه بر این، این فقدان می تواند بسته به گام ها یا فرکانس ها متغیر باشد.

یک سری از تست های شنوایی می توانند میزان تلفات شما را در مقایسه با میانگین بسیاری از شنوندگان بزرگ سال دیگر با شنوایی عادی مشخص کنند. 

حجم صداهایی که می شنوید در دسی بل (dB، ۱۵ - ۲۰ ) دسیبل است که نرم ترین نجوا و ۱۲۰ دسیبل موتور جت است.

آرام ترین صدایی که یک نفر می تواند بشنود، آستانه نامیده می شود.

آستانه شنوایی عادی برای بزرگسالان در دامنه فرکانس های تست شده ۰ - ۲۵ دسیبل در نظر گرفته می شود. تست گفتار نیز به عنوان بخشی از این سری ارزیابی ها انجام می شود و به ارزیابی سطوح کلماتی خاص کمک می کند که شما می توانید به وضوح بشنوید.

این تست ها می توانند به تعیین نوع از دست رفتن شنوایی شما کمک کنند که می تواند به صورت رسانا، حسن نگر بودن و یا مخلوط طبقه بندی شود.

مشکلات شنوایی و انواع آن ها

از دست دادن شنوایی هدایت کننده:

زمانی که یک مشکل با صدا در گوش داخلی و یک سازه به نام حلزون گوش وجود دارد، فقدان شنوایی هدایت کننده رخ می دهد.مشکل رخ داده، ممکن است در مجرای گوش، پرده گوش (غشای تمپانیک) یا گوش میانی (اسفنج ها و لوله استاش) باشد.

گوش درونی و عصب شنوایی در این نوع از فقدان شنوایی دست نخورده باقی می مانند.علائم از دست دادن شنوایی هدایت کننده شبیه به انواع دیگر است، با این حال افراد ممکن است از صداهایی که آرام یا بسیار ساکت هستند، شکایت کنند. 

برخی علل فقدان شنوایی هدایت کننده می تواند شامل موارد زیر باشد:

_عفونت های گوش میانی یا بیرونی

_انسداد کامل با موم گوش

_زوال استخوان های گوش میانی (اسفنج ها)

_اتوسرلوزیس، تثبیت استخوانچه

_سوراخ شدن غشا تیمپانیک یا حفره ای در پرده گوش

_عدم حضور گوش بیرونی و یا ساختار گوش میانی

 از دست دادن شنوایی ممکن است موقت یا دائمی باشد که به منبع مشکل بستگی دارد. مدیریت پزشکی می تواند در برخی موارد از دست دادن شنوایی را اصلاح کند، در حالی که ابزار شنوایی ممکن است گزینه درمانی توصیه شده در موارد طولانی مدت یا دائمی باشد.

از دست دادن شنوایی حسی:

فقدان شنوایی حسی زمانی اتفاق می افتد که یک مشکل با گیرنده های حسی سیستم شنوایی وجود دارد، به ویژه در حلزونی گوش داخلی یا عصب شنوایی.

چنانچه در بخش سلامت نمناک شرح داده شده است اکثر تلفات شنوایی حسی نتیجه یک ناهنجاری و یا آسیب به سلول های مویی در حلزون گوش رخ می دهد. این ناهنجاری از انتقال به مغز به طور معمول جلوگیری می کند، که منجر به از دست رفتن شنوایی می شود. 

افراد با فقدان شنوایی حسی ممکن است حرف ها را به صورت خفه بشنوند، از وزوز گوش رنج می برند (یا زنگ زدن در گوش ها)، مشکل شنوایی در سر و صدای پس زمینه یا وضوح مشکلات گفتاری را دارند.

 تعدادی از علل فقدان شنوایی حسی وجود دارد که شامل موارد زیر می شود: 

ناهنجاری های مادرزادی:

این سلول های مویی از زمان تولد غیرطبیعی بوده اند که به عنوان یک شرط مادرزادی در نظر گرفته می شوند.

آسیب به سلول های مویی:

مشکلات شنوایی زمانی رخ می دهد که سلول ها به دلیل ژنتیک، عفونت، مواد مخدر، ضربه روحی و یا بیش از حد در معرض سر و صدا (دیر - دیر یا اکتسابی) آسیب دیده اند. 

فقدان شنوایی مرتبط با سن. 

مشکل شنوایی حسی معمولاً دائم هستند و ممکن است در طول زمان ثابت یا بدتر شوند. برای نظارت بر از دست دادن شنوایی، لازم است که تست های روتین روزمره انجام شود. کمک های شنوایی، رایج ترین درمان ها هستند و به افراد اجازه می دهد تا تنظیمات خود را با توجه به تغییر انجام دهند.

از دست دادن شنوایی ترکیبی:

از دست دادن شنوایی ترکیبی زمانی اتفاق می افتد که یک فرد مشکل شنوایی رسانا و حسی را باهم داشته باشد.این، به این معنی است که یک مشکل در گوش داخلی و یا در گوش بیرونی و یا میانی وجود دارد.

 مشکل شنوایی رسانا ممکن است موقت یا دائمی باشد که به منبع مشکل بستگی دارد. گاهی اوقات فقدان شنوایی ترکیبی می تواند با مدیریت پزشکی و کمک های شنوایی مورد درمان قرار گیرد. 

دلایل مشکلات شنوایی:

برای درک چگونگی رخ دادن مشکل شنوایی، بهتر است اول ببینیم چطور می شنویم. 

گوش شامل سه بخش عمده است:گوش بیرونی، گوش میانی و گوش داخلی.

امواج صوتی از گوش بیرونی عبور می کنند و باعث لرزش در پرده گوش می شوند.

پرده گوش و سه استخوان کوچک از گوش میانی، لرزش را تقویت می کنند و به گوش داخلی می رسانند.

در آنجا، ارتعاشات از درون مایع در یک ساختار حلزون مانند در گوش داخلی (حلزون گوش) عبور می کند. 

بسته به سلول های عصبی در حلزون گوش هزاران تار مو ریز هستند، که به تبدیل ارتعاشات صوتی به سیگنال های الکتریکی که به مغز شما منتقل می شوند .

مغز این سیگنال ها را به صدا تبدیل می کند.

چگونه از دست دادن شنوایی ممکن است رخ دهد؟

_آسیب به گوش داخلی:

پیری و قرار گرفتن در معرض سر و صداهای بلند ممکن است باعث فرسودگی و پارگی موها یا سلول های عصبی در حلزون گوش شوند که سیگنال های صوتی به مغز ارسال می کنند. وقتی این موها یا سلول های عصبی آسیب می بینند و یا از بین می روند، سیگنال های الکتریکی به صورت موثر منتقل نمی شوند و مشکلی در شنوایی رخ می دهد. 

ممکن است صدای بلند برای گوش شما خفه به نظر برسد

ممکن است برای شما مشکل باشد که کلمات را در مقابل نویز پس زمینه بشنوید. 

افزایش تدریجی موم گوش

موم گوش می تواند مجرای گوش را مسدود کرده و از هدایت امواج صوتی جلوگیری کند. حذف موم های گوش می تواند به بازیابی شنوایی شما کمک کند. 

عفونت گوش و استخوان های غیر عادی یا تومور

در گوش بیرونی یا میانی، هر یک از اینها می تواند باعث از دست رفتن شنوایی شود.

 پاره شدن پرده گوش (سوراخ شدن غشا تیمپانیک)

صدای بلند، تغییرات ناگهانی در فشار، ضربه به پرده گوش خود با یک شی و عفونت می تواند باعث پارگی پرده گوش شما شود و بر شنوایی شما تاثیر بگذارد.

عوامل خطر مشکلات شنوایی:

عواملی که ممکن است منجر به از دست دادن موها و سلول های عصبی در گوش داخلی شوند، عبارتند از: 

پیر شدن:

انحطاط ساختارهای گوش داخلی در طول زمان رخ می دهد. 

صدای بلند:

قرار گرفتن در معرض صداهای بلند می تواند به سلول های گوش داخلی شما آسیب برساند. 

وراثت:

آرایش ژنتیکی ممکن است شما را در معرض آسیب شنوایی قرار دهد. 

صداهای مربوط به حرفه شما:

مشاغلی که سر و صدای بلندی دارند مانند کشاورزی، ساخت وساز یا کار در کارخانه، می تواند منجر به آسیب گوش شما شود.

کار پر سر و صدا

چه عواملی موجب مشکلات شنوایی می شوند؟

صداهای تفریحی:

قرار گرفتن در معرض صداهای انفجاری، مانند سلاح های گرم و موتورهای جت، می تواند باعث از دست رفتن فوری شنوایی شود. سایر فعالیت های تفریحی با سطح بالای سر و صدا مانند موتورسواری، نجاری یا گوش دادن به موسیقی بلند هم اینگونه است. 

برخی داروها:

داروهایی نظیر آنتی بیوتیک جنتامایسین، سیلدنافیل (ویاگرا) و داروهای شیمی درمانی خاصی می توانند به گوش داخلی آسیب برسانند. 

اثرات موقت روی شنوایی - زنگ زدن گوش (وزوز گوش) یا از دست دادن شنوایی - می تواند در صورتی رخ دهد که شما مقدار زیادی آسپرین، مسکن دیگر، مسکن ها، داروها و یا دیورتیک ها را مصرف کنید.

 برخی بیماری ها:

بیماری هایی که منجر به تب بالا، مثل مننژیت می شوند، ممکن است به حلزون گوش آسیب برساند.

منبع: نمناک

انتهای پیام/