گروه اجتماعی ایسکانیوز- اخیراً تصاویر و گزارش‌های دلخراش از نوزادانی که در غزه به دلیل بحران انسانی و شرایط نامناسب زندگی یخ زده‌اند، در رسانه‌ها منتشر شد و به سرعت خبرساز گردید و بار دیگر توجه جهان را به درد و رنج نوزادان و کودکان در این منطقه جلب کرد. این موقعیت دردناک نه تنها نگاه‌ها را به وضعیت وخیم انسانی در غزه معطوف کرده، بلکه نگران‌کننده‌ترین سؤالات را در مورد مسؤولیت جهانی در قبال حقوق بشر و کودکان به وجود آورده است.
این کودکان، که آینده‌ی بشریت متعلق به آنها است، علاوه بر اینکه قربانیان فیزیکی این درگیری‌ها هستند، به نوعی در بازی‌های سیاسی و نظامی بزرگتر گنجانده شده‌اند. در چنین شرایط دشواری، یونیسف که به عنوان بزرگترین نهاد بین‌المللی تخصصی فعال در زمینه حقوق کودکان است، به رغم اعلام‌ها و وعده‌های اولیه در خصوص ارائه حمایت به این کودکان، به نظر می رسد هرگز اقدامات عملی آن به اندازه کافی نتوانسته به واقعیت تلخ زندگی نوزادان و کودکانی که روزانه با خطرات جانی و کاستی‌های شدید مواجه هستند، پاسخگو باشند. بنابراین چنین نهاد تخصصی نیاز به یک رویکرد جدی‌تر و موثرتر در برابر این فجایع علیه کودکان دارد.
از سوی دیگر، سکوت سلبریتی‌ها، چهره های عمومی و فعالان حقوق بشر که خود را حامی حقوق کودکان و زنان میدانند نیز در برابر این بحران مایه تاسف است. در چنین شرایطی به نظر میرسد که این افراد نه تنها صدایشان در حمایت از حقوق بشر کم رنگ است، بلکه در عمل نیز حمایت قابل توجهی ارائه نمی‌دهند. به جای ایجاد آگاهی و فعالیت‌های ملموس برای بهبود شرایط نوزادان و کودکان فلسطینی، بسیاری از آنها به بیان معضلات و انتقاد بسنده می‌کنند، در حالی که این وضعیت نیازمند اقداماتی اضطراری و موثر است.
به نظر میرسد بسیاری از مردم در سراسر جهان از عمق این بحران مطلع نیستند و آنچه که بیشتر قابل تأمل است، عدم تحرک جمعی برای جلب توجه به این موضوع است. بنابراین سکوت جهانی در برابر این شرایط نگران‌کننده موجب طرح پرسش هایی می گردد از جمله این که چرا در مقابل این فاجعه انسانی، صدای بلندی از سوی افرادی که معمولاً در مسائل اجتماعی و سیاسی کنش‌گر هستند، شنیده نمی‌شود؟ آیا این سکوت نشان‌دهنده بی‌تفاوتی یا عدم درک صحیح از وضعیت واقعی در غزه است؟ آیا همگان باید انتظار داشته باشند تا دیگران این بحران را به آنها یادآوری کنند؟
این سکوت و عدم حمایت عملی از طرف یونیسف و سایر نهادهای اجتماعی، پیامی ناامیدکننده را به خانواده‌ها و کودکانی که در دل این جنگ ویرانگر هستند، منتقل می‌کند. آیا جهان باید همچنان به تماشا بنشیند و تا زمان وقوع فاجعه‌ای بزرگتر منتظر بماند، یا باید الآن و به فوریت صدای این نوزادان و کودکان را که به شدت نیازمند حمایت هستند، بشنود و اقدام کند؟
آیا زمان آن نرسیده است که نهادها و شخصیت‌های مشهور، اقداماتی جدی و موثر برای حمایت از حقوق این نوزادان و کودکان انجام دهند و به جای سکوت، با یک صدای توام با عمل، پیگیر حقوق آنها شوند؟ تنها در این صورت است که می‌توان به این امیدبود که انسانیت بار دیگر در راستای حمایت از مظلومان ایستادگی کند.
در این راستا، افزایش آگاهی عمومی و تشویق به اقداماتی با هدف حمایت از کودکان و زنان _ دو قشر آسیب پذیر _ در غزه امری ضروری است. شاید این بحران فرصتی باشد تا وجدان عمومی را بیدار کند و مردم را به فکر چاره جویی برای این مشکلات بیاندازد.
در نهایت، امیدواریم که این فجایع باعث تغییر نگرش جهانیان نسبت به حقوق کودک و اولویت‌دهی به زندگی آنان در بحران‌های انسانی شود. فقط از طریق همبستگی جهانی و اقدام عملی است که می‌توان به نجات جان این نوزادان و بهبود شرایط انسانی در مناطق جنگ‌زده امید داشت.
*پژوهشگر حوزه زنان، کودکان و خانواده
نظر شما