به گزارش گروه علم و فناوری باشگاه خبرنگاران دانشجویی(ایسکانیوز)؛ دانشمندان در ساخت این آدمک‌های بی‌جان از بدن یک زن بالغ الگوبرداری کرده‌اند. اگر از خودتان می‌پرسید که چرا آدمک زن، باید بگوییم که ناسا قرار است ماموریتی را با نام «آرتمیس ۱» اجرا کند که در آن یک فضانورد زن به ماه خواهد رفت.

هلگا و زوهر در یک کپسول بدون سرنشین «اوریون» به ماه سفر می‌کنند و برمی‌گردند و فقط یکی از آنها به جلیقه محافظ تشعشع جدید مجهز است تا تاثیرات تشعشعات را به خوبی شناخت. زن فضانورد قرار است اواخر امسال میلادی به آنها ملحق شود تا اطلاعات مربوط به شتاب و ارتعاشات پرواز را جمع‌آوری کند.

هدف برنامه آرتمیس بازگرداندن انسان به ماه بعد از ۵۰ سال است، اما این بار ناسا قول داده است که اولین زن را روی سطح غبارآلود ماه فرود آورد. دانشمندان معتقدند که زنان در معرض خطر بیشتری از اثرات مضر تشعشعات فضایی قرار دارند، بنابراین سطوح مرزی تشعشعات متفاوتی نسبت به همکاران مرد خود دارند. مطالعات در مورد قرار گرفتن در معرض تشعشعات برای مردان و زنان نشان می‌دهد که احتمال ابتلا به سرطان در زنان بیشتر است. علاوه براین، تحقیقات دیگری نشان داده است که تشعشعات فضایی بر سلامت باروری زنان نیز تاثیر می‌گذارد.

با این حال، تحقیقات بسیار کمی در مورد اندازه‌گیری‌ تاثیر تشعشعات برای هر دو جنس انجام شده است. اما اکنون، در حالی که ناسا خود را آماده می‌کند تا فضانوردان زن را زودتر از سال 2025 به ماه بفرستد، دانشمندان به دنبال راه‌هایی برای کاهش اثرات تشعشعات فضایی برای خدمه خود در این سفر طولانی مدت هستند.

آدمک‌های هلگا و زوهر بخشی از آزمایش MARE هستند که توسط مرکز هوافضای آلمان یا DLR  طراحی شده است. این آزمایش از دو نمایش یکسان از بدن زن برای بررسی تاثیر تشعشعات در طول پرواز ماموریت آرتمیس 1 استفاده خواهد کرد که ممکن است تا 6 هفته طول بکشد. آرتمیس 1 زمینه را برای آرتمیس 2 فراهم می‌کند، که در آن یک کپسول اوریون حامل انسان‌های واقعی به ماه پرواز می‌کند و (بدون فرود) در اوایل سال 2024 برمی‌گردد.

توماس برگر، رئیس گروه بیوفیزیک بخش زیست‌شناسی تشعشعی DLR، در این مورد می‌گوید: ما به دنبال این هستیم که دقیقا چگونه سطوح تشعشعات در طول یک پرواز کامل به ماه بر فضانوردان زن تاثیر می‌گذارد و کدام اقدامات حفاظتی ممکن است به مقابله با آن کمک کند.

به گفته DLR، آدمک‌ها از موادی ساخته شده‌اند که استخوان‌ها، بافت‌های نرم و اندام‌های یک زن بالغ را تقلید می‌کنند و همگی توسط بیش از هزار حسگر غیرفعال و 34 آشکارساز تشعشع فعال ردیابی می‌شوند. یکی از آدمک‌ها، هلگا، بدون محافظ به ماه پرواز می‌کند و دیگری، زوهر، جلیقه‌ای به نام AstroRad می‌پوشد که توسط شرکت هوافضای آمریکایی لاکهید مارتین ساخته شده است.

هلگا و زوهر در طول سفر با فضاپیمای اوریون به ماه، تحت تأثیر محیط خشن فضا قرار می‌گیرند و در نتیجه، در معرض انواع مختلفی از تابش‌های فضایی، مانند ذرات باردار تولید شده توسط خورشید یا ذرات انرژی محبوس شده در جو زمین قرار خواهند گرفت. دانشمندان می‌دانند که تشعشعات فضایی، مولکول‌های DNA انسان را تغییر می‌دهند که این امر برای سلامت انسان خوب نیست.

با این حال، محققان قرار است پس از بازگشت آدمک‌ها به زمین، بررسی کنند که جلیقه جدید AstroRad تا چه حد در محافظت آنها در مقابل تشعشعات موفق بوده است.