به گزارش خبرنگار علم و فناوری ایسکانیوز؛ هرم بزرگ جیزه که همچنین با نام «هرم خوفو» یا «خئوپس» هم شناخته میشود، قدیمیترین و بزرگترین هرم از مجموعه سهگانه اهرام مصر است. این هرم در شهر قاهره مصر واقع شده است و قدمت آن به حدود ۲۵۶۰ سال پیش از میلاد برمیگردد. باستانشناسان بر این باورند که در واقع این هرم به عنوان مقبرهای برای فرعون خوفو مصر و به دستور او و طی مدت ۱۰ تا ۲۰ سال ساخته شده است. این بنا جزو عجایب هفتگانه جهان است.
سالهاست که دانشمندان متوجه نمیشوند که مصریان باستان چگونه هرم به این بزرگی را بدون امکاناتی چون لیفتراک یا جرثقیل چطور ساختهاند. اما تیمی از فیزیکدانان دانشگاه آمستردام فکر میکنند که این راز را کشف کردهاند. آنها در مقبرهای به نام «Djehutihotep» یا «رئیس بزرگ خرگوش نوم» یک نقاشی روی دیوار پیدا کردند که اطلاعات بسیار زیادی را به آنها داد. این نقاشی در واقع یک تکنیک ساختمانی خاص را به آنها نشان میداد.
قدمت این نقاشی به ۱۹۰۰ سال قبل از میلاد برمیگردد و در آن ۱۷۲ مرد به تصویر کشیده شده است که مجسمهای را با طنابهای متصل به سورتمه حرکت میدهند. ولی نکته جالب نقاشی این است که مردان روی شنهای جلوی سورتمه آب میریزند.
فیزیکدانان تصمیم گرفتند که این فرآیند را خودشان در مقیاس کوچکتر امتحان کنند و در نهایت کشف کردند که اگر شن خشک باشد، سورتمه در حال حرکت باعث ایجاد تودههایی میشود که تحرکش را دشوارتر میکند، اما زمانی که به مقدار مناسب آب روی شن اضافه میشود، این مایع از تشکیل تودهها جلوگیری میکند و ماسه صافتر میشود.
دانشمندان میگویند: در آزمایشها متوجه شدیم که اگر شن و ماسه خیلی مرطوب باشد، باز هم این فرآیند به درستی کار نمیکند. در نتیجه میزان خاصی از آب باید به شن اضافه شود.
بیشتر بخوانید:
مصر باستان کانون مارهای سمی بوده است
قبل از این کشف، تصور میشد که ریختن آب در نقاشی یک عمل کاملاً تشریفاتی است و نه بخشی کلیدی از روند ساخت. این یافتهها ظاهراً گمانهزنیهای بسیاری را در مورد چگونگی ساخت اهرام به همراه خواهد داشت، زیرا تا قبل از این برخی حتی حدس میزدند که ساخت این اهرام کار بیگانگان است.
دانشمندان میگویند: اصطکاک لغزشی روی شن و ماسه با افزودن مقداری آب -نه کم و نه زیاد- کاهش مییابد و به حرکت سورتمه برای جابهجایی قطعات اهرام کمک میکند.
آنها میافزایند: با ریختن مقدار کافی آب روی شن، نیروی کشش تا ۵۰ درصد کاهش مییابد و این واقعا شگفتانگیز بود، زیرا در این صورت مصریها فقط به نیمی از مردان نیاز داشتند تا از روی شنهای خیس در مقایسه با ماسههای خشک عبور کنند.
انتهای پیام/
نظر شما