به گزارش خبرنگار علم و فناوری ایسکانیوز؛ بنیانگذاران آینده مانند بقیه افراد وارد دانشگاه می‌شوند و ممکن است که حتی ندانند که کدام رشته را انتخاب کنند؛ چه برسد به اینکه بدانند ایده استارتاپی‌شان روزی به یک تجارت میلیارد دلاری تبدیل شود. راه انداختن یک کسب‌وکار نیازمند اعتماد به نفسی است که فرد فقط زمانی می‌تواند آن را به دست آورد که در زندگی دانشگاهی غوطه‌ور شوند. از این لحاظ، دانشگاه‌هایی که رویکرد میان رشته‌ای برای نوآوری اتخاذ می‌کنند، زمین مساعدی را برای کارآفرینان نوپا ایجاد می‌کنند تا ایده‌های خود را رشد دهند.

به تازگی مراکزی در موسسات آکادمیک برتر آمریکا تاسیس می‌شوند که وظیفه شکل دادن به کسب‌وکارهایی را دارند که روی جامعه تاثیر می‌گذارند. به همین دلیل نیز نوآوری و کارآفرینی در راس اولویت‌های این مرکز قرار گرفته است و دانشگاه‌هایی که در این زمینه فعالیت و تلاش می‌کنند «دانشگاه‌های ایده‌پروری» (Ignition Schools) نام گرفته‌اند. در همین راستا نیز وب‌سایت فناوری «فست کمپانی» و روزنامه «اینک» فهرستی از 50 کالج و دانشگاهی که به فراتر از پرورش دانشجویان نخبه و انجام تحقیقات پیشگامانه، روی بروز نوآوری و کارآفرینی تمرکز کرده‌اند، تهیه کرده‌اند. این مراکز آکادمیک موتورهای اقتصادی به شمار می‌آیند که ایده‌ها، کسب‌وکارها و فرصت‌هایی را ایجاد می‌کنند که شهرها، مناطق و کشورها را به سمت آینده‌ای بهتر سوق می‌دهند.

براساس گزارش فست کمپانی، تا قبل از این پیوند ایده‌های متولد شده در محیط‌های دانشگاهی و تجاری‌سازی آنها از طریق مشارکت عمومی‌و خصوصی، سرمایه‌گذاری مخاطره‌آمیز و اراده محض حائز اهمیت بود، اما هم‌اکنون دانشگاه‌های ایده‌پرور باب شده‌اند که برخی از بزرگ‌ترین ایده‌های جهان از آنجا سرچشمه می‌گیرند و براساس شاخص‌هایی چون تعداد شرکت‌هایی که در آنجا توسط دانشجویان و فارغ‌التحصیلان تاسیس می‌شوند، میزان کل سرمایه‌ای که توسط دانشجویان و فارغ‌التحصیلان جمع‌آوری می‌شود و همچنین تعداد پروژه‌های تحقیقاتی دولتی رده‌بندی می‌شوند.

در صدر فهرست دانشگاه‌های ایده‌پرور نام دانشگاه‌هایی چون استنفورد، کارنگی ملون، راتگرز، جان‌هاپکینز و بالتیمور به چشم می‌خورد.

دانشگاه استنفورد و دانشگاه کارنگی ملون نیروگاه‌های کارآفرینی هستند که موفقیت طولانی مدت آنها تا حدی ناشی از رویکردهای بین رشته‌ای متمایز آنها در نوآوری است. حتی با وجود اینکه آنها مسیرهای مختلفی را ترسیم کرده‌اند، نتایج مشابهی به همراه دارند: دانشجویانی که به دنبال راه‌اندازی استارتاپ‌های موفق هستند.

فرآیندی برای پرورش نوآوران

دانشگاه استنفورد در اوائل دهه 2000 مرکزی را تحت عنوان «مرکز زیست‌طراحی موسلم» (Mussallem Center for Biodesign) با هدف پیشبرد میراث اصلی این دانشگاه که همان نوآوری است، افتتاح کرد. ماموریت اصلی این مرکز آموزش نوآوران آینده برای طراحی و تجاری‌سازی فناوری‌های پزشکی است که در نهایت منجر به پیشرفت نتایج سلامت و بهبود عدالت می‌شود.

«جاش ماکوور»، موسس و مدیر مرکز زیست‌طراحی موسلم و استاد دانشکده پزشکی، می‌گوید: این مرکز با تمام بخش‌های دانشگاه همکاری می‌کند و در درجه اول دانشجویان را از دانشکده‌های پزشکی، مهندسی و بازرگانی جذب می‌کند. این مرکز همچنین با جذب افراد با سابقه و تجربه مختلف، سعی دارد که تفکر را از زوایای مختلف به دانشجویان یاد دهد و پایه‌های نوآوری را در آنها تقویت کند.

ماکوور قبل از اینکه تبدیل به یک کارآفرین شود، در دفتر شرکت تجهیزات پزشکی در غول داروسازی «فایزر» کار می‌کرد. در اواخر دهه 1980، او وظیفه داشت بررسی کند که چرا شرکت‌های «به‌طور انفجاری نوآورانه» اغلب پس از خرید، ارتباط خود را از دست می‌دهند. آنچه ماکوور آموخت این بود که کارآفرینانی که تازه شروع به کار می‌کنند، عمدتا روی یافتن فناوری‌های مناسب برای رفع نیازهای مشتریان خود تمرکز می‌کردند. با این حال، هنگامی‌که سرمایه مورد نیازشان را کسب می‌کنند، روی یافتن کاربردهای دیگر برای همان فناوری متمرکز می‌شوند و نوآوری از بین می‌رود.

ماکوور یک تیم استراتژی داخلی را در فایزر رهبری کرد تا یک چارچوب قابل تکرار از نوآوری بسازد که فرآیند را به مراحل ملموس و قابل درک تقسیم می‌کند. این مفهوم حتی برای افرادی که مهارت‌های لازم را نداشتند نیز مفید بود، چون تنها چیزی که آنها نیاز داشتند میل به نوآوری بود.

سال‌ها بعد، یک بار در استنفورد، ماکوور به سرعت متوجه شد که دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد او چارچوب نوآوری او را به همان اندازه محققان داروسازی جذب می‌کنند.

مرکز زیست‌طراحی موسلم از زمان تاسیس تاکنون با بیش از 200 همکار کار کرده است. یکی از موفقت‌های اخیر این مرکز تاسیس استارتاپی به نام «شاک‌ویو مدیکال» است که امسال شرکت «جانسون اند جانسون» آن را به مبلغ 13/1 میلیارد دلار خریداری کرد. شرکت «آی‌ریتم تکنولوژی» نیز در همین مرکز توسعه پیدا کرد که هم‌اکنون وارد بازار بورس شده و ارزش آن به 2 میلیارد دلار رسیده است.

در واقع، دانشگاه‌ها زمین‌های حاصلخیزی را برای کارآفرینان نوپا ایجاد می‌کنند تا ایده‌های خود را در کسب‌وکار رشد دهند.

ماکوور می‌گوید: ما ثابت کردیم می‌توانیم فرآیندی را ایجاد کنیم که در آن افراد بدون سابقه قبلی، انگیزه شدیدی پیدا کنند تا چیزی را اختراع کنند و به مبتکرانی شگفت‌انگیز تبدیل شوند که شرکت‌هایی ایجاد می‌کنند و به میلیون‌ها نفر کمک می‌کنند.

طراحی در قلب نوآوری

دانشگاه کارنگی ملون نیز به نوبه خود روی تقویت رویکردهای بین رشته‌ای خود برای نوآوری متمرکز شده است و مرکزی را تحت عنوان «مرکز طراحی جوزف بالی» راه‌اندازی کرده است. این دانشگاه که به خاطر پروژه‌های تحقیقاتی بخش فناوری، مهندسی و علوم کامپیوتر شناخته شده است، این مرکز را به سمتی سوق داده که مشارکت‌های بیشتری را در پروژه‌های طراحی پیشرو با سایر بخش‌های دانشگاه ایجاد کند تا در نهایت به نوآوری جدید دست پیدا کند.

«مارک باسکینگر»، موسس این مرکز، می‌گوید: ما واقعاً به دنبال این هستیم که تمام مسیرها را در دانشگاه ایجاد کنیم تا خلاقیت پنهان را باز کنیم.

بسیاری از دانشجویان با «ایده‌های بزرگ و بزرگ» نزد او و همکارانش می‌آیند و اعضای هیات علمی‌وظیفه دارند به آنها کمک کنند تا ایده‌هایشان را به دنیا برسانند. سوال این است: چگونه طراحی را به عنوان یک کاتالیزور برای تغییر درگیر کنیم؟ بسکینگر دانشجویانی را که در مرکز تحصیل می‌کنند تشویق می‌کند تا به بیرون از مسیر خود نگاه کنند، به ویژه هنگامی‌که در تلاش برای رفع نیازهای فوری جهانی هستند.

باسکینگز به نقش مهم دانشگاه کارنگی ملون در ظهور «آستروباتیک تکنولوژی» اشاره می‌کند که یک شرکت رباتیک در صنعت فضایی است. این شرکت توسط یکی از اساتید دانشگاه کارنگی ملون در سال 2007 تاسیس شد و بعدها ناسا آن را برای ساخت کاوشگر برای ماموریت ماه و سیاره‌های دیگر انتخاب کرد. این شرکت بیش از 130 کارمند در منطقه استخدام کرده است که اکثر آنها فارغ‌التحصیلان این دانشگاه هستند.

همچنین سال گذشته زمانی که ناسا موسسه تحقیقاتی فناوری فضایی را برای بازیافت و طراحی دوباره قطعات مورد نیاز در سفرهای فضایی راه‌اندازی کرد، دانشگاهی را معرفی کرد که آن را هدایت می‌کند و آن دانشگاه کارنگی ملون بود.

انتهای پیام/