ملایر در نقشه جغرافیای همدان نه فقط یک شهرستان که یک قلب تپنده صنعتی است. این شهر در سایه نام همدان خاستگاه اصلی هنر مبل و منبت ایران است. هنری که ریشه در ظرافت دستان استادکاران محلی دارد. مبل ملایر یک برند ملی بود. یک نشان اعتبار برای کیفیت ساخت و استحکام چوب و زیبایی نقش. اما امروز این سرمایه‌ی عظیم کارآفرینی در ورطه بی توجهی مزمن گیر افتاده است.

باید اعتراف کرد. ما پتانسیل جهانی شدن را به یک بازار داخلی آشفته فروختیم. صنعت مبل ملایر نه فقط یک کارگاه تولیدی که یک زنجیره ارزش کامل است. از جنگل‌های محلی تا هنر نجاری و منبت استادانه و بازار بزرگ عرضه. این زنجیره میتوانست ارزآوری عظیم برای کشور داشته باشد. اما ضعف مدیریت کلان و ناتوانی در استانداردسازی صادراتی و بازاریابی بین المللی این صنعت را در دام رکود داخلی انداخت.

روایت امروز ملایر روایت یک تناقض تلخ است. شهری که عنوان پایتخت منبت ایران را یدک میکشد اما در تأمین مواد اولیه باکیفیت و چوب مرغوب در معرض تحریم‌های درونی قرار دارد. کارگاه‌ها به جای تولید انبوه لوکس و صادراتی مجبور به کاهش کیفیت برای رقابت با محصولات ضعیف داخلی شده‌اند. این چرخه معیوب تولید سرمایه‌ی معطل ما را به یک بار سنگین تبدیل کرده است.

شتاب تولید بدون نوآوری ضربه مهلک دیگر بود. نسل جدید طراحان مبل ملایر باید با الگوهای زیبایی شناختی روز جهان آشنا شوند. اما کارگاه‌های کوچک هنوز در تکرار نقش‌های سنتی منسوخ باقی مانده‌اند. فقدان یک مرکز بزرگ طراحی صنعتی تخصصی برای این برند پاشنه آشیل صنعت است. خاطره‌ی کیفیت اصیل نباید مانع خلق طرح‌های جسورانه شود.

راه نجات این صنعت در چیست؟ در تغییر کامل نگاه حمایتی. باید صندوق توسعه صادرات تخصصی برای مبل و منبت ایجاد شود. بازارچه‌های دائمی بین المللی در پایتخت و مناطق آزاد برای معرفی انحصاری این برند راه‌اندازی گردد. حمایت مالی هدفمند از کارگاه‌های کوچک برای خرید ماشین‌آلات دقیق و آموزش تخصصی پرسنل. مبل ملایر باید از یک کالای محلی به یک محصول جهانی لوکس تبدیل شود.

این تعهد ما به هویت کارآفرینی همدان است. نجات صنعت مبل ملایر نجات مهارت و اعتبار تاریخی یک منطقه است. سرمایه‌ی معطل ما منتظر یک مدیریت جسور و بلندپرواز است تا دوباره صدای تراش و منبت چوب موسیقی متن افتخارآمیز اقتصاد ملی شود.

فعال رسانه‌ای*

انتهای یادداشت/