به گزارش گروه فرهنگی ایسکانیوز، امروز ۲۵ اسفند برابر با ۱۶ مارس تقویم میلادی است. روزی که در تاریخ آبستن وقایع و اتفاقات زیادی در ایران و جهان بوده است. به مرور برخی از این وقایع می‌پردازیم.
رویداد ها:
۲۷۹ - نافرمانی فرمانداران سیستان و کابل
شانزدهم مارس ۲۷۹ میلادی بهرام دوم شاه ساسانی ایران که برای گوشمالی فرماندار سیستان به این ایالت رفته بود به مناسبت نزدیک بودن نوروز، پوزش فرماندار را که سر به نافرمانی برداشته بود پذیرفت، او را بخشید و عنوان «سکان شاه» داد و سپس برای تنبیه فرماندار کابل رهسپار این منطقه شد.
فرماندار سیستان در سال ۲۷۶ میلادی پس از شنیدن خبر قتل بهرام یکم (پدر بهرام دوم) و آشفتگی اوضاع پایتخت (تیسفون) دست به نافرمانی زده بود و فرماندار منطقه کابل را هم تشویق به این کار کرده بود.
پس از رسیدن بهرام دوم به کابل، نیروهای فرماندار حاضر به جنگ با سربازان شاه و برادر کشی نشدند و برای فرماندار راهی جز تسلیم شدن و عذرخواهی نمانده بود. بهرام دوم در کابل بود که شنید رومیان از دوری او از پایتخت سوء استفاده و در صدد عبور از رود فرات برآمده اند که باشتاب به غرب کشور بازگشت و رومیان پس از شنیدن این خبر دست به عقب نشینی زدند.
۱۰۷۹ - رسمیت یافتن تاریخ هجری خورشیدی
از ۱۶ مارس سال ۱۰۷۹ میلادی به دستور شاه وقت ــ ملکشاه سلجوقی ــ مقرر شد که در ایران، تاریخ اسناد به هر دو تقویم هجری قمری و هجری شمسی نوشته شود. این روال از چهار قرن بعد به تدریج فراموش شد که در دوران معاصر ازسرگرفته شده است. تقویم هجری شمسی را عمر خیام نیشابوری تنظیم کرده بود.
۱۵۳۶ - ابراهیم پاشا بزرگ وزیر عثمانی در ۴۵ سالگی توسط سلطان سلیمان یکم به قتل رسید.
۱۹۱۲ - سروان البرت بری نخستین فردی است که باچتر نجات از هواپیما فرود امد.
۱۹۲۹ - آزمایش موفقیت آمیز نخستین موشک با سوخت مایع در امریکا
در شانزدهم مارس ۱۹۲۹م، اولین موشک، که عامل اصلی نفوذ بشر در فضا برای تحقیق درباره سیارات بود، توسط دکتر رابرت گدارد، فیزیکدان بزرگ امریکایی باموفقیت آزمایش شد. این موشک با سوخت مایع کار میکرد. در این موشک، سوخت، قبل از رفتن به اتاق احتراق، به حالت مایع است و در این اتاق با یکدیگر مخلوط و محترق میشوند. دکتر رابرت گدارد پس از این آزمایش، به عنوان پدر موشک لقب گرفت. وی در راه تکمیل این وسیله سریعالسیر برای تسخیر فضا، زحمات زیادی متحمل شده است.
۱۳۵۴ - تبدیل روز شمار تاریخ ایران از هجری شمسی به تاریخ شاهنشاهی
محمدرضا پهلوی در جریان افتتاح مجلس دوره بیستوچهارم، یکباره کینهتوزی خود را نسبت به اسلام و ملت مسلمان ایران بر زبان آورد و خواهان از میان بردن آثار و مظاهر ناپسند دورانهای انحطاط اجتماعی و اخلاقی گردید. به این ترتیب، شاه، تلویحاً کلیه ضعفها و عقبماندگیها و فساد و زبونیهای گذشته را به آثار و مظاهر بازمانده از غلبه فرهنگی و معنوی مهاجمین و بیگانگان اشغالگر نسبت داد. بیشک منظور وی از اشغالگران بیگانه، اربابانش انگلیس و آمریکا نبود. او اسلام را هدف قرار داده بود و میخواست اسلام زدایی را تنها راه رسیدن به ترقی و تمدن قلمداد نماید و مظاهر فرهنگ اسلامی را ناسازگار با فرهنگ شاهنشاهی معرفی کند. از این رو، در پایان سال ۱۳۵۴ ش دو مجلس شورای ملی و سنا در یک اجلاس مشترک تصویب کردند که مبدأ تاریخ ایران از هجری شمسی به شاهنشاهی تغییر یابد و مردم و سازمانهای دولتی، موظف شدند تا تاریخ جدید را به کار برند و تاریخ هجری که تاریخی اسلامی و بر اساس هجرت پیامبر اسلام به مدینه است، مورد استفاده قرار نگیرد. از این پس مقرر شد که تاجگذاری کوروش هخامنشی در سال ۵۹۹ قبل از میلاد، مبدأ سال خورشیدی و سرآغاز تاریخ سیاسی و اجتماعی ایران قرار گیرد. به همین مناسبت، اول سال ۱۳۵۵ هجری خورشیدی، آغاز سال ۲۵۳۵ شاهنشاهی، سال رسمی کشور شاهنشاهی ایران اعلام شد. این عمل با مخالفت علما و تحریم حضرت امام خمینی(ره) مواجه شد. در نهایت مبدأ تاریخ شاهنشاهی دوام چندانی نیافت و سرانجام در سال ۱۳۵۷ ش به دستور دولت جعفر شریف امامی برچیده شد.
۱۳۵۷ - کیفرخواست اعدام برای امیر عباس هویدا
نیمه شب ۲۴ اسفند ۱۳۵۷ محاکمه امیر عباس هویدا که ۱۳ سال نخست وزیر ایران بود در دادگاه اسلامی انقلاب که در زندان قصر به ریاست صادق خلخالی تشکیل جلسه می داد آغاز شد و پس از چهار ساعت، ادامه آن به بعد موکول گردید. این جلسه دو روز پس از اعدام ۱۲ نفر از جمله سپهبد نادر جهانبانی، سرلشکر ولی زند، محمود جعفریان (دبیرکل سابق حزب رستاخیز، معاون پیشین سازمان رادیو ـ تلویزیون در امور اخبار، و مدیر عامل خبرگزاری پارس) و پرویز نیکخواه مشاور سیاسی سابق مدیر عامل سازمان رادیو ـ تلویزیون انجام شد.
در جلسه محاکمه، کیفر خواست دادستان انقلاب قرائت شد که در آن با ذکر ۱۶ مورد اتهام از جمله مفسد فی الارض و محارب با خدا، برای هویدا تقاضای مجازات اعدام شده بود.
در بند ۴ کیفر خواست، هویدا متهم به اقدام بر ضد حاکمیت ملی با حفظ سلطان دست نشانده آمریکا شده بود. در بند ۵ هویدا به واگذاری هرچه بیشتر منابع زیرزمینی کشور به بیگانگان متهم گردیده بود. در بند ۶ نوشته شده بود که هویدا باعث بسط نفوذ آمریکا در ایران شده بود و در این بند آمریکا به عنوان «امپریالیسم آمریکا» ذکر شده بود. در بند ۷ چنین آمده بود: هویدا کشور را زیر شرایط اسارت بار آمریکا قرار داده بود. در بند ۱۰، هویدا عضو و حامی فراماسیون خوانده شده بود و بالاخره در بند ۱۶ هویدا متهم شده بود که به منظور دادن گزارش خلاف واقع، اشاعه اکاذیب و جعلیات و سانسور جهت به استثمار کشیدن ملت، در روزنامه های دست نشانده سردبیران جیره خوار گمارده بود. هویدا همچنین متهم شده بود که با تجزیه کشور و جدا شدن بحرین (قانونا استان چهاردهم) و استقلال آن (که خواست آمریکا بود) موافقت کرده و پیشنهاد آن را شخصا در مجلس مطرح ساخته بود.
پس از این که نوبت به هویدا رسید که از خود دفاع کند، وی همه این اتهامات را رد کرد.
۱۳۶۶ - بمباران شیمیایی شهر حلبچه توسط رژیم بعث عراق
با پیروزی رزمندگان اسلام در عملیات والفجر ۱۰ و آزادسازی بسیاری از مناطق کردنشین از جمله شهر استراتژیک حلبچه، و استقبال مردم شهرها و روستاها از طلیعه سپاهیان نور و آزادی، رژیم بعثی عراق در یک اقدام غیرانسانی، به قصد انتقامگیری از این شکست فاحش و دشمنی با مردم، شهر حلبچه و اطراف آن را هدف بمبهای شیمیایی قرارداد. آن رژیم با ارتکاب به این عمل ضد بشری، هیروشیمای دیگری آفرید و برگ سیاه دیگری بر پرونده سراسر ننگ خود افزود. در این فاجعه بزرگ، حدود پنج هزار کرد عراقی به شهادت رسیده و هفت هزار تن دیگر مصدوم شدند. فاجعه حلبچه علاوه بر جنبههای انسانی و اخلاقی، زیانهایی در روابط خارجی رژیم بعثی عراق در پی داشت و حتی بسیاری از حامیان آن را برآشفته کرد. انعکاس صحنههای دلخراش قربانیان گازهای سمّی حلبچه در سراسر جهان، موقعیت بینالمللی رژیم عراق و حامیان وی را بسیار تضعیف نمود. اعزام خبرنگاران خارجی به ایران و بازدید از منطقه، تدریجاً ابعاد این جنایت دهشتناک را افشا کرد و واکنشهای متعددی را برانگیخت. به کارگیری سلاحهای شیمیایی از سوی عراق در حالی صورت میگرفت که این کشور جزو ۱۲۰ کشور امضا کننده پروتکل ژنو راجع به منع استفاده از سلاحهای سمی و خفه کننده قرار داشت. تا حدود پس از یک ماه از بمباران حلبچه، بازتاب آن در رسانههای خبری خارجی مشاهده میشد. لیکن با اتمام حملات عراق به شهرهای ایران و نیز اعزام نمایندگان ایران وعراق به سازمان ملل و مذاکره با دبیرکل سازمان ملل، تدریجاً از جنایات عراق در حلبچه همه چیز به فراموشی سپرده شد.
۱۳۸۴ - کشتار مسافران عبوری جاده زابل - زاهدان در منطقه تاسوکی توسط گروه تروریستی جندالله.
انتهای پیام/
نظر شما