به گزارش خبرنگار علم و فناوری ایسکانیوز؛ «مارسیا مک‌نات»، رئیس آکادمی ملی علوم آمریکا، در اولین سخنرانی «وضعیت علم» که اخیرا برگزار شده بود، گفت که آمریکا شدیداً به یک استراتژی تحقیقاتی ملی هماهنگ نیاز دارد. او هشدار داد که آمریکا رهبری علمی جهانی خود را به سایر کشورها واگذار خواهد کرد و یکی از این کشورها حتما چین است.

مک‌نات به عنوان یک ژئوفیزیکدان معتبر در جهان معتقد است که اهمال‌کاری آمریکا در حوزه علم و تحقیقات می‌تواند حفظ قدرت اقتصادی و حفاظت از امنیت ملی این کشور را دشوارتر کند. او همچنین یک برنامه اقدام موقت برای معکوس کردن این کاهش ارائه کرد.

مک‌نات دوران جدیدی از حمایت اجتماعی از علم را مطرح کرد و آن را «مرز بی‌پایان 2» (The Endless Frontier 2.0) نامید. این اصطلاح جانشین فراخوان «ونیوار بوش» پس از جنگ جهانی دوم برای تشویق دولت برای پرورش و توسعه فعالیت‌های علمی بود.

ونیوار بوش مهندس و سیاست‌مدار آمریکایی‌زاده ماساچوست بود که تجزیه و تحلیل دیفرانسیل (مکانیک) را در انستیتو تکنولوژی ماساچوست ساخت. این مبحث در واقع نخستین تلاش برای طراحی کامپیوتر بود و می‌توانست بسیاری از محاسبات علمی را انجام دهد و پیشگام عصر کامپیوتر باشد.

هیات علوم ملی آمریکا در سال ۱۹۸۰ جایزه ونیوار بوش را برای ادای احترام به خدمات عمومی ونیوار بوش پایه‌گذاری کرد. این جایزه سالانه به افرادی تعلق می‌گیرد که از طریق فعالیت‌های خدمات عمومی در علوم و فناوری، سهم برجسته‌ای را در راستای رفاه بشریت و مردم ایفا کنند.

ونیوار بوش از سال 1890 تا 1974 دانشمند برجسته، مشاور رئیس‌جمهور آمریکا و بیناد ملی علوم بود. وی در سال ۱۹۴۵، به درخواست رئیس‌جمهور «فرانکلین روزولت»، یک مقاله مشهور تحت عنوان علم، و نیروهای بی‌پایان با عنوان «چنان‌که می‌توانیم بیندیشیم» نوشت و توصیه کرد تا بنیادی در کنگره آمریکا برای حمایت و تشویق پژوهش و آموزش در علوم و فناوری و همچنین توسعه ملی ایجاد شود. در نتیجه تأسیس بنیاد ملی در ۱۰ مه ۱۹۵۰ توسط رئیس‌جمهور هری ترومن امضا شد.

ونیوار بوش کمیته پژوهشی دفاع ملی را در آمریکا برای سازماندهی دانشمندان و مهندسان در جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۰ بنیاد کرد و بیش از دو سوم فیزیکدانان را در پروژه منهتن رهبری کرد. پروژه منهتن، نام پروژه‌ای است که به ساخت بمب هسته‌ای انجامید و در زمان جنگ جهانی دوم از آن استفاده شد.

در همین راستا، آکادمی ملی علوم در 26 فوریه سال 2020 سمپوزیومی را با حضور رهبران برجسته تجاری، دانشگاهی و دولتی تشکیل داد تا در آن بررسی کنند که آیا معماری تحقیقات مدرن که به نوآوری آمریکا دامن می‌زند، نیاز به پیکربندی مجدد برای مقابله با چالش‌های زمانه ما دارد یا خیر. این رویداد با مشارکت «بنیاد کاولی» و «بنیاد آلفرد پی اسلون» به مناسبت هفتاد و پنجمین سالگرد انتشار گزارش بنیادی ونیوار بوش «علم، مرز بی‌پایان» برگزار شد. گزارش بوش به حمایت دولت از نوآوری و تحقیقات اساسی در دانشگاه‌های کشور و سیاست‌هایی که در نهایت باعث رونق، سلامت و امنیت ملی آمریکا شد، قدرت داد.

اواخر ژوئیه در نشست «وضعیت علم» این بحث ادامه پیدا کرد و رهبران جامعه علمی آمریکا برای تمرکز روی چالش‌ها و فرصت‌های پیش روی تحقیقات آمریکا به بحث نشستند.

مک‌نات قبل از این رویداد گفت: سخنرانی سالانه وضعیت علم به آمریکایی‌ها این حس را می‌دهد که کشور در مورد اولویت‌های کلیدی چگونه عمل می‌کند. امیدوارم که سخنرانی وضعیت علم تصویر روشنی از جهت‌گیری آمریکا در اختیار سیاستگذاران و مردم قرار دهد.

چین از آمریکا پیشی می‌گیرد

مک‌نات سخنرانی را با اشاره به اینکه بسیاری از آمریکایی‌ها علیرغم قدرت تاریخی سیستم تحقیقاتی آمریکا، اطلاعات کمی در مورد دانشمندان دارند آغاز کرد. او تشریح کرد که چگونه آمریکا 15 درصد از تمام جوایز المپیک را در دوران مدرن در اختیار دارد، اما 60 درصد از جوایز نوبل را در زمینه STEM (علوم، فناوری، مهندسی و ریاضیات) از اوایل دهه 1900 دریافت کرده است. با این حال اکثر آمریکایی‌ها نمی‌توانند یک دانشمند برنده جایزه نوبل را نام ببرند در حالی که ورزشکاران المپیک را خیلی خوب می‌شناسند.

مک‌نات گفت: با وجود رهبری تاریخی آمریکا در علم، این کشور با رقابت فزاینده‌ای از سوی دیگر کشورها، به ویژه چین مواجه است. مثلا چین در تولید سالانه ثبت اختراع در سال 2015 و در تولید دکتری STEM در سال 2018 از آمریکا پیشی گرفته و اکنون در زمینه هزینه‌های تحقیق و توسعه کلی و مقالات تحقیقاتی استناد شده بسیار نزدیک شده است.

نقش دانشجویان خارجی در توسعه علم در آمریکا

مک‌نات پیشنهاد کرد به طور گسترده تر، چندین تغییر عمده در ترکیب کسب وکارهای مبتنی بر تحقیقات آمریکا متحده وجود داشته است که بوش هنگام انتشار رساله خود در سال 1945 پیش‌بینی نمی‌کرد. از جمله آنها این است که آمریکا به شدت به دانشجویان خارجی برای پر کردن مشاغل STEM وابسته شده است. مک‌نات این موضوع را هم یک خطر و هم یک فرصت تعریف کرد.

وی با استناد به داده‌های مرکز ملی آمار علوم و مهندسی گفت که دانشجویان خارجی 43 درصد از کل کارمندان علوم و مهندسی در سطح دکتری در سال 2021 را تشکیل می‌دادند. او همچنین خاطرنشان کرد که 65 درصد از دانشجویان خارجی STEM حداقل 10 سال پس از فارغ‌التحصیلی در آمریکا می‌مانند.

او با اشاره به اینکه اگر همه دانشجویان خارجی که به آمریکا می‌آمدند، ماندگار می‌شدند، به معنای واقعی کلمه نمی‌توانستیم مشاغل STEM را پر کنیم، گفت: حتی دانشجویانی که آمریکا ترک می‌کنند اغلب با حفظ روابط نزدیک با آمریکا و بالا بردن استانداردهای زندگی در کشورهای خود از مزایای این کشور برخوردار هستند.

او هشدار داد که نیاز به کارمندان حوزه STEM نمی‌تواند تنها با آموزش داخلی برآورده شود و از دولت فدرال خواست تا موانع ورود دانشجویان و دانشمندان خارجی به آمریکا را کاهش دهد.

مک‌نات همچنین گفت که تقویت مشارکت‌های بین‌المللی بیش از هر زمان دیگری ضروری است؛ به این دلیل که هزینه‌های تجهیزات پیشرفته به طور فزاینده‌ای فراتر از توان هر کشوری است. تعامل آمریکا با سایر کشورها همچنین می‌تواند رفتار جهانی را شکل دهد؛ همانطور که معاهده قطب جنوب در سال 1959 با موفقیت این قاره را برای اهداف علمی مشترک حفظ کرده است.

بزرگ‌ترین چالش علمی آمریکا

مک‌نات استدلال کرد که یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های پیش روی آمریکا «تولید نیروی کار علمی آینده» در بحبوحه رقابت فزاینده برای استعدادهای بین‌المللی و نقاط ضعف در سیستم آموزشی K-12 (از اول دبستان تا آخر دبیرستان) در آمریکا است.

وی همچنین گفت: از آنجایی که کشورهای خارجی سرمایه‌گذاری خود را در تحقیق و توسعه افزایش می‌دهند، کمتر احتمال آن می‌رود که دانشجویان خارجی به آمریکا بیایند تا تحصیل کنند و ماندگار شوند. بنابراین، ما باید از خلاقیت کامل آمریکا استفاده کنیم.

وی با استناد به داده‌های مرکز NCSES گفت: آمریکا در نمرات آزمون‌های ریاضی و علوم نسبت به سایر اقتصادهای پیشرفته برتری دارد، ولی هنوز 40 درصد دانش‌آموزان کلاس هشتم در ریاضیات مهارت ندارند. براساس آمار، مهارت عمومی ریاضیات و علوم نیز در دهه 1980 کاهش یافت و آمریکایی‌های کمتری را وارد نیروی کار STEM کرد.

او برای اینکه مشاغل STEM برای کودکان بیشتری در سراسر کشور به واقعیت تبدیل شود، خواستار تقویت برنامه‌های درسی علوم برای تقویت بهتر کنجکاوی دوران کودکی شد. علاوه بر این، او گفت که آمریکا باید تا حدی با ارائه فرصت‌های کارآموزی شرکتی برای دانشجویان هم شرایطی را ایجاد کند که برای دانشجویان کمک هزینه تحصیلی ایجاد کند و هم مشاغل آکادمیک را از نظر مالی مقرون به‌صرفه‌تر کند. و برای این کار باید قوانین تعامل بین دانشگاه و صنعت را به‌روز کند.

مک‌نات توصیه کرد که مدارس کنجکاوی ذاتی دانش‌آموزان را برای علم پرورش دهند و از فناوری‌هایی مانند هوش مصنوعی برای کاهش بار آموزشی استفاده کنند. او گفت که اغلب اوقات به دانش‌آموزان در کلاس‌های بزرگ آموزش داده می‌شود که علم را به‌عنوان مجموعه‌ای از حقایق ببینند تا فرآیندی برای کشف.

بی‌اعتمادی مردم به علم

مک‌نات سخنرانی خود را با مطرح کردن بحث چالش پرورش اعتماد عمومی به علم به پایان رساند. او به داده‌های نظرسنجی اشاره کرد که از زمان همه‌گیری کووید 19 بحث اعتماد عموم مردم به علم به شدت کاهش یافته است.

او گفت: با افزایش بودجه فدرال برای علم می‌توانیم از تعالی در انتقال علم به مردم حمایت کنیم. اگر مردم را با خود همراه نکنیم و در برج‌های عاج خود بمانیم، هیچ وقت نمی‌توانیم حمایت آنها را جلب کنیم.

دلیل رکود علم در آمریکا

مک‌نات در سخنرانی خود انبوهی از ارقام را ارائه کرد که نشان دهنده رکود در علم آمریکا بود. به عنوان مثال، آمریکا سهم رو به کاهشی از پراستنادترین مقالات علمی دارد و نرخ ورود داروها و فناوری‌های جدید به بازار در چند دهه گذشته در این کشور ثابت بوده است. آمریکا همچنان نسبت به هر کشور دیگری بیشترین پول را صرف تحقیق و توسعه می‌کند، اما چین به زودی از این سرمایه‌گذاری‌ها پیشی خواهد گرفت. چین در حال حاضر بیشتر از آمریکا حق ثبت اختراع ثبت می‌کند و میزبان بیش از یک چهارم آزمایش‌های بالینی در جهان است، در حالی که در سال 2013 سهم چین تنها سه درصد بود.

مک‌نات استدلال کرد که قدرت یک کشور در علم، ظرفیت‌های دفاعی و همچنین توانایی آن را برای گسترش ارزش‌های خود در خارج از کشور شکل می‌دهد.

او گفت که شکست این کشور در نوآوری و پیشروی با تاریخ آن مغایرت دارد. آمریکا در دهه‌های پس از جنگ جهانی دوم با سرمایه‌گذاری هنگفت در تحقیقات پایه و کاربردی و جذب استعدادهای خارجی، به برتری گسترده‌ای در علوم دست یافت. موسسات برجسته‌ای مانند بنیاد ملی علوم و ناسا در این دوره ظهور کردند و اکثر دانشمندان برنده جایزه نوبل آمریکایی بودند.

اما با کاهش سرمایه‌گذاری فدرال در دهه 1980، چشم‌انداز علمی پیچیده‌تر شد و هماهنگ‌سازی آن دشوار شد. شرکت‌ها و خیریه‌ها شروع به تأمین مالی و انجام بخش‌های بیشتری از تحقیق و توسعه کردند. اما این تغییر بر این موضوع که باید به کدام سوالات علمی پرداخته شود، چگونه پاسخ داده شود و چه اشکالی از دانش وارد عرصه عمومی شود، تأثیر می‌گذارد.

مک‌نات توضیح داد که بخش خصوصی تمایل دارد به دنبال منافع محدودتر و کاربردی‌تر باشد و یافته‌های خود را برای خود نگه دارد. اما زمانی که شرکت‌ها کل حوزه‌ها را تصاحب می‌کنند – همان اتفاقی که در گذشته در مورد ارگانیسم‌های اصلاح‌شده ژنتیکی و هم‌اکنون در مورد هوش مصنوعی رخ داده است- تحقیقات گاهی به‌گونه‌ای پیش می‌رود که بی‌اعتمادی عمومی به علم و فناوری را افزایش می‌دهد.

در همین راستا، او خواستار تقویت حمایت عمومی از تحقیقات - و مشارکت عمومی بیشتر - و همچنین استفاده حداکثری از بودجه علمی موجود شد.

مک‌نات پیشنهاد کرد که برای به حداکثر رساندن بازده سرمایه‌گذاری تحقیقاتی فعلی، آمریکا می‌تواند از هماهنگی بیشتر بهره‌مند شود. اتحادیه اروپا و چین هر 2 چشم‌اندازهای تحقیقاتی استراتژیک دارند که به آنها کمک می‌کند به اهداف خاصی دست یابند. آمریکا هم می‌تواند چنین طرحی را برای اصلاح شکاف‌های باقی مانده از تنظیم اولویت‌های محلی ایجاد کند. و صنایع و دانشگاه‌ها می‌توانند برای پیشبرد تحقیقات و ایجاد پایداری مالی بیشتر دانشجویان با هر پیشینه، مشارکت‌هایی ایجاد کنند.

نقش مک‌نات در توسعه علم

کنگره آمریکا در سال 2022 قانونی را مطابق با بسیاری از توصیه‌های مک‌نات تصویب کرد: قانون تراشه و علم. این اساسنامه - که مک‌نات آن را «شروع خوب» نامید - نه تنها نوید احیای تولید نیمه‌رسانای آمریکایی برای کامپیوترها را داد، بلکه 170 میلیارد دلار در بودجه تحقیقاتی گسترده در پنج سال آینده سرمایه‌گذاری کرد.

مک‌نات همچنین آموزش STEM را در K-12 گسترش داد. ، سطوح کالج و فارغ التحصیل. با این حال، تقریباً دو سال از تصویب آن می‌گذرد، اما محدودیت‌های بودجه در عوض باعث شده است که آژانس‌های علمی حمایت کمتر و کمتری دریافت کنند.

تاثیر انتخابات آینده بر علم آمریکا

نتیجه انتخابات ریاست جمهوری آینده ممکن است آینده هر برنامه علمی گسترده فدرال را نیز رقم بزند. طی چهار سال گذشته، دولت بایدن از افزایش اندک بودجه چندین آژانس علمی، از جمله بودجه موسسه ملی بهداشت و آژانس حفاظت از محیط زیست حمایت کرده است. در سال 2020، آخرین سال دوره ریاست‌جمهوری خود، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق، کاهش گسترده را پیشنهاد کرد، اگرچه کنگره آن را رد کرد.

انتهای پیام/