به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، ترخون دارای سابقه طولانی در استفاده به عنوان ادویه و در طب سنتی هندوستان برای درمان دیابت استفاده شده است .

ترفندهای نگهداری سبزی خوردن برای مدت طولانی

قسمت مورد استفاده: برگ

 ترکیبات: ترکیبات موجود در این گیاه شامل کومارین ها، فلاونوئیدها، اسید های چرب، متیل اوژنول و استرگول هستند. متابولیت های ثانویه فعال  اسانس های، کومارین ها، فلاونوئیدها و اسید های فنول کربنیک هستند.

مطالعات آزمایشگاهی: مطالعات آزمایشگاهی، اثرات بالقوه ضد التهابی،  محافظت کننده کبدی و کاهنده خون را نشان می دهد.

مطالعات بالینی: یک کارآزمایی بالینی عصاره ترخون 1000 میلی گرم دو بار در روز (2000 میلی گرم)؛ سطح گلوکز، انسولین، لیپوپروتئین، کراتینین، اسید اوریک و آنزیم ترانس آمیناز خون را کاهش داد. میزان مصرف: نوع خشک آن تا 2 قاشق غذا خوری و تازه آن در حد مصرف غذایی

طریقه مصرف :به صورت سبزی تازه و خشک مصرف می شود که نوع تازه ی آن را در حد مصرف غذایی استفاده می کنند. ولی نوع خشک آن به صورت دم کرده و تا 2 قاشق غذاخوری و 3 بار در روز بلا مانع است. علیرغم نگرانی در مورد اثرات سمی دو عنصر اصلی آن estragole و methyyleugenol هیچ سمیت حاد یا فعالیت های موتاژنیک در دوزهای مربوط به مصرف انسان گزارش نشده است. عصاره آبی ترخون شامل مقدار بسیار کم estragole و  methyyleugenol  است و بنابراین خطر بسیار محدود دارد.

عوارض و تداخلات دارویی: به صورت خشک عوارض جانبی ندارد ولی به صورت تازه در اسانس آن دو ترکیب سمی نام متیل اوژنول واسترگول وجود دارد که در صورت مصرف بیش از حد (اضافه از حد مواد غذایی) می تواند عوارض ایجاد کند .

مصرف در حاملگی و شیردهی: گزارشی از عوارض جانبی به صورت مواد غذایی گزارش نشده است. ولی به عنوان داروی گیاهی ایمنی آن هنوز تایید نشده است.

منبع: بهداشت نیوز

انتهای پیام/