به گزارش گروه فرهنگ و هنر ایسکانیوز، کتاب «لهجه‌های غزه‌ای» حاصل نوشته‌های یوسف القدرة که از شاعران غزه و فاتنه الغره از بانوان شاعر فلسطینی است که به روایت نزدیک از غزه بعد از طوفان الاقصی پرداخته است و با ترجمه محمدرضا ابوالحسنی از سوی انتشارات سوره مهر در نمایشگاه کتاب ۱۴۰۳ رونمایی و راهی بازار نشر شد.
یوسف القدرة، شاعری ساکن خان‌یونس در باریکۀ غزه که با زاویۀ نگاهی باز، به تماشای رویدادهای اطرافش نشسته و آنها را به همراه تجربیات شخصی خود برای خواننده بازگو کرده است.
فاتنه الغره شاعری فلسطینی‌الاصل مقیم بلژیک است که برای دیدن خانواده و برادرانش به غزه رفته بود، با شروع حملۀ زمینی اسرائیل به غزه در آنجا گرفتار شد و تا دو ماه بعد که موفق شد مجوز رفتن به مصر و سپس بلژیک را بگیرد، شش یادداشت از مجموعه یادداشت‌های این کتاب را به تحریر درآورده است.
در بخشی از این کتاب می خوانید:
آن روز عمو محمودت تنها پسرش احمد را روی شانه‌هایش گرفت و رفت تا او را زیر بمباران دفن کند. احمدی که تازه ۲۱ سالش تمام شده بود. هوس یک لیوان قهوه کرده بود. رفت، درحالی که لیوان قهوه در جیبش و گلوله‌ای در سرش برگشت. گفته بودم چطور خطی از براق در یک طرف دهانش راه افتاده بود؟
در بخشی دیگر از این کتاب می خوانید:
تا ۹ صبح منتظر ماندیم تا یک لودر آمد و سعی کرد آوار را بردارد یا جابجا کند: محتاطانه و پیگیر. پیکر پنج بچه را درآوردند که به بیمارستان ناصر منتقل شدند و بعد لودر کارش را ادامه داد. تا جایی که دیگر نتوانست کاری از پیش ببرد؛ آواربرداری وسایل خاص خودش را می خواهد.
در برشی دیگر از این کتاب آمده است:
قصه این بود که همه خواب بودند و خواب هم ماندند. اما مادرم که شیما بعد از یک وقفه بین بچه دار شدن، اخرین دخترش بود، ته تغاری بود: مونس و نازپرورده‌اش. و نزدیک ترین کسش در طول بیست و یک سال عمر کوتاهی که داشت. و همینطور مروا که هنوز دو سالش تمام نشده بود. خبر از دست دادن او کمر مادرم را شکست، با این حال وقتی می بینیش حس میکنی از کوه هم قوی تر است: شکیبا و صبور؛ نمازخوان و دعاگو، و اشک هایش را برای زمستان آینده ذخیره می کند، تا کسی فرق بین باران و اشک هایش را نفهمد.
انتهای پیام/
نظر شما